Bu konuda daha kim bilir ne yöntemler bulunacak? Tüm Kişisel Gelişim Uzmanı Meslektaşlarımı ve dostlarımı WC-TERAPİ çalışmalarına bekliyorum!
Televizyon programına konuk olarak çağırılmıştım. Bir gün içerisinde iki farklı programda kişisel gelişim üzerine konuşmalar yaptım, ardından bir sanat merkezinde seminer verdim. Günü çok şükür ki sorunsuz ve başarı ile tamamlamıştım. Geceyi sanat merkezinde benim için hazırlanan konuk odasında geçirmeye karar vermiştim. Tripleks bir villa sanat ve kişisel gelişim merkezine dönüştürülmüştü. Böyle güzel bir mekânda geceleyin yalnız başıma kalmak bende ayrı bir heyecan ve mutluluk uyandırmıştı. “Ohh…” dedim. Dinlenmeyi hak ettim…
Nihayetinde herkes çıktı ve yemek yedikten sonra ikinci katta bulunan banyoya gittim ve kapıyı kapadım. Kapıyı kapattığım anda birdenbire yaptığım hatayı anladım. İş işten geçmişti. İçerde mahsur kalmıştım.
Beni konuk etmekle görevli olan kişiler çıkmadan önce en üst kattaki lavaboyu kullanmamı, orta kattaki lavabonun ise içeriden açılmadığını, kapı kilidinin bozuk olduğunu söylemişlerdi. Hatta kapının üzerine kalp şeklinde bir not asarak misafirleri uyarmak istemişlerdi. Ama günün yorgunluğu ve dikkatsizliğim üzerine içerde kilitli kalmayı başarmıştım işte…
Merkez yetkilileri bana şöyle demişlerdi:
-Emrah Bey, velev ki yanlışlıkla buraya girer de içerde kitli kalırsanız bizi cep telefonundan arayın. Gelip sizi kurtarırız…
Bir Arama Kurtarmacı ve Kişisel Gelişim Uzmanı edasıyla kendilerine tebessüm ederek cevap vermiştim. Ancak şu anda cep telefonum cebimde değil, konuk odasındaydı. Zavallı bir durumdaydım! Kapı kalın ve sağlam bir ağaçtandı. Kilit ve menteşeler de daire kapısı gibiydi adeta…
”Ayvayı yedim” diye düşünürken klozete baktım. Sanırım burası benim zorunlu bir şekilde sabahlayacağım tek mekândı…
Gün boyunca binlerce insana Kişisel Gelişimden, Arama Kurtarmacı olmaktan, Sıra Dışı Yaşam Becerilerinden, yaratıcı çözümlerden bahsetmiştim… Ancak şimdi durumum hiç de iç açıcı görünmüyordu…
“Televizyon programlarımı izleyenler şu halimi görse amma gülerler, halime bak!”
diye güldüm acı, acı… Bir şeyler yapmalıydım…
Öncelikle bu durumu direnmeden kabul etmeyi düşündüm. Bu benim başıma sebepsiz gelmiş olamazdı değil mi? Bir saat önce verdiğim seminerde bir bayanın sorduğu soruya şöyle cevap vermiştim:
”Hayatta hiçbir şey tesadüf değildir… Ne ekersek onu biçiyoruz… Yaşadığımız her şey’de bir anlam gizlidir…”
Evet, “WC tefekkürüm” başlamıştı! Bu durumum bana bir şey anlatmaktaydı. Ancak saatin daha 24.00 civarında olduğunu hatırladım. Yetkililer sabah 10.00’da geleceklerdi. Ne güzelde hayal kurmuştum; iki, üç saat kadar maillerime cevap yazar, ardından kitap okur, ardından da iyice dinlenir, sabah da erkenden kalkıp koşu yapar ve kahvaltı ederdim. Ancak şu anda takım elbisemle daracık bir banyoda kısılıp kalmıştım. On saat boyunca burada kalmak istemiyordum…
Ardından şu düşünce kafamda belirdi: ”Emrah, bütün gün insanlara azimden, vazgeçmemekten, çözüm yolları aramaktan bahsettin… Ayrıca bir Arama Kurtarmacısın. Sabah insanlar gelip kapıyı açtığında kendini nasıl hissedeceksin?! O yüzden önce kapıyı açmak için elinden geleni yapmalısın. ”
Bir dinleyicime ”Söylediklerini yaşamayan bir Kişisel Gelişim Uzmanı’ndan uzak durun” demiştim.
Evet, böyle demiştim. Şimdi sıra bana gelmişti…
Banyo dolaplarında her nasıl olduysa bir tornavida ve pense buldum… 15-20 dakika can havliyle uğraştıktan ve kan ter içinde kaldıktan sonra kilidi parçalamayı ve özgürlüğüme kavuşmayı başardım! O an ne kadar şükrettiğimi anlatamam size…
Bu çalışmanın adına da “WC-TERAPİ” koydum.
Bu konuda daha kim bilir ne yöntemler bulunacak? Tüm Kişisel Gelişim Uzmanı Meslektaşlarımı ve dostlarımı WC-TERAPİ çalışmalarına bekliyorum!
Emrah Altuntecim
bu yazılarda ilginizi çekebilir:
