Doğu bölgelerinde âlimler namaz vakti girmeden önce camiye gelip şadırvan etrafında sohbet ederlermiş. Halk kafasına takılan mevzuları sorarmış. Halktan birisi bir gün şöyle bir soru sormuş; “Efendim, bizim köye minare yapılması imkânsızdı, ben de nasıl olsa yapılmaz diye, minare yapılırsa oraya eşekle çıkacağıma dair yemin ettim. Şimdi köye minare yapıldı. Benim yeminim ne olacak?”
Kendisine soru sorulan âlim zât, sorulan soruyu duymamış gibi yaparak, diğer sorulan soruları dinler. Bir ara adamın birisi, “Allah’a şükür ne derdim var, ne de soracak sorum var” diyerek, hiçbir derdinin olmadığından bahseder. Kendisine soru sorulan âlim zât, dertsiz bir adam olduğunu duyunca, biraz önce soru soran adama, “Şu adamın sırtına binerek minarenin tepesine çıkarsan yeminini yerine getirmiş olursun!” diyerek, sorusunu cevaplar.
