Bir beldede sevilen sayılan bir öğretmenin manavdan bir elma alıp cebine koyduğunu, parasını da manava vermeden gittiğini bir öğrencisi görür. Ertesi gün de aynı olaya şahit olan öğrenci, öğretmeninin hırsızlık yaptığını etrafına anlatmaya başlar. Dedikodu kısa sürede belde insanlarının tamamına ulaşır. Beldedeki insanlar öğretmenle konuşmamaya başlar.
Öğretmen bir gariplik olduğunun farkına vararak araştırma ihtiyacı duyar. İşin aslını öğrenen öğretmen, dedikoduyu çıkaran öğrenciye, manavla anlaştıklarını her gün aldığı elmaların parasını ay sonu manava toptan ödediğini söyleyerek işin aslını anlatır.
Öğrenci mahçup olarak; “Öğretmenim, özür dilerim bir hata yaptım, bu hatamı nasıl telafi edebilirim?” deyince, öğretmen öğrencisine kuş tüyü bir yastık getirmesini söyler. Beraberce beldenin en yüksek yerine çıkarlar.
Öğretmen öğrenciye “Yastığın ağzını aç ve içini boşalt” der. Öğrenci bir anlam veremese de kuş tüyü yastığın ağzını açarak boşaltır. Tüyler her tarafa dağılır.
Tüylerin dağıldığını gören öğretmen öğrenciye, “Şimdi de bu tüyleri toplayıp yastığın içine tekrar koy”
Öğrenci, tüyleri yastığın içine tekrar toplamanın imkânsız olduğunu söyler.
Öğretmen, “Evet, imkânsız olduğunu ben de biliyorum. Tıpkı, hakkımda çıkardığın dedikodunun telafisinin imkânsız olduğu gibi.”
