İnsanın bir şeyi çok iyi bilmesi, büyük avantajlar sağlar. Bilim, felsefe, sanat alanında yaratıcı olanlar bir tek şeyi çok iyi bilenlerdir. Bunlar, bütün enerjilerini bir şeye yoğunlaştırır. Onun dışındaki şeylerle ilgilenmezler. Bir konuyu iyi bilmeniz aynı zamanda sözünüzün dinlenilmesini de sağlar. Pek çok şey hakkında yarım yamalak bilgisi olan sayısız insan var. Bunların bilgileri hiçbir şeye yaramıyor. Her şeyi eksik ve yarım biliyorlar. Bir tek şeyi bilmeli ama onunla ilgili her şeyi bilmeli ve onun en yetkilisi olmalı. Kimse sizin kadar onu bilmemeli. Kendini bir şeye verenlerin, derinden ve güçlü bir coşkuya sahip olmaları lazımdır.
Bir şeyi çok iyi bilmenin veya uzmanlığın, bu güzel yanları yanında olumsuz yanları da vardır. Uzmanlık, insanı bütünden koparıyor, teferruatın içinde boğuluyorsunuz. Ormanın içine dalıp, ormandan habersiz oluyorsunuz. Akıl ve zekâmızın tam çalışması için bütünle olan ilişkiyi koparmamamız lazımdır. Bütünden kopmuş bir akıl ve bilgi, sağduyudan mahrumdur. Hayat, bütünden kopuk olarak kavranamaz. Bilim adamlarının sağduyudan yoksun görüşü olabiliyor. Bunlar, sorunları kendi dalının verileri ile açıklar. Bir sosyolog her şeyi sosyoloji ile ekonomist her şeyi ekonomi ile psikolog da her şeyi psikoloji ile açıklar.
Bir konuda uzmanlaşmak ve derinleşmek, sadece istemekle olmaz. İnsanın yeteneğinin de olması lazımdır. Herkesin bir konuda uzmanlaşması mümkün değil. İnsan neye yetenekli ise ona göre davranmalı. Bazı insanlar bir şeyle, bazıları da çeşitli şeylerle ilgilenmeye yeteneklidir. İnsan ancak yeteneğine uygun alanda çalışırsa başarılı olur. Ayrıca imkân ve şartların da uygun olması gerekir. Örneğin, bir konunun uzmanı olmak için, dünyanın bir yerinden istediğiniz kitabı getirtebilmeli ve birkaç dil bilmelisiniz. Buna karşılık bir yaşama sanatçısının, bir filozof veya denemecinin, her konuda bilgili olması daha doğru ve gereklidir.
*
Cuma Özusan
Kaynak: Bilgece Yaşamak
www.gencgelisim.com
