Yaşadığı dünya hayatında hep kötülük işleyen bir adamı ölünce cehennem kapısında bir melek karşılar. Melek, adama “Hayatta iken tek bir iyilik bile yaptıysan buraya girmeyeceksin” der. Günahkâr adam uzun bir süre düşündükten sonra, günün birinde ormanda gördüğü örümceği hatırlar. Ormanda yürürken önüne bir örümcek ağı çıkmıştı. Adam, ağı bozmamak ve örümceği ezmemek için o gün yolunu değiştirmişti. Heyecan içinde o gün yaşadıklarını görevli meleğe anlatır.
Melek, adama gülümsedi ve gökten bir örümcek ağı indi. Günahkâr adam bu ağa tutunarak cennete girebilecekti. Günahkâr adam neşe içinde ağa tırmanırken cehennemden bazıları da bu ağa tutunarak cennete gitmeye çalışırlar. Ama günahkâr adam ağın o kadar çok insanı taşımayacağından korkarak onları itmeye başlar. Tam itme anında ağ kopar ve günahkâr adam ağa tutunmaya çalışanlarla birlikte cehenneme düşer.
Melek, “Yazık! Bencil olman, hayatında işlediğin tek iyiliği de kötülüğe çevirdi. Eğer, o insanlara şefkat gösterebilseydin ağın herkesi taşıyabileceğini de görecektin.”
Yaşamın örümcek ağını ören insanın kendisi değildir. O, bu ağda sadece bir teldir ve bu ağa yaptığı katkıyı aslında kendi yaşamına yapmaktadır.
