Çevremize baktığımızda yüzleri gibi sevgiyi yaşayışları da farklı birçok insan görürüz. Herkesin sevgi anlayışı bambaşkadır. Sevgi kiminin yüreğindedir, kimininse dilinde… Bazısı sadece seviyorum demenin yeterli olduğunu düşünür. “Seni seviyorum” demenin verdiği hakla durmadan karşılık bekler. Önce zamanınızı, sonra emeğinizi, derken tüm hayatınızı almaya, ele geçirmeye çalışır. Kendi hayatına hiçbir kısıtlama getirmezken tüm fedakârlığı karşıdan bekler. Seviyorum dediği insanın hatasını, eksik yanını görmek, sevgisinin azalması ya da bitmesi için yeterlidir. Bir anda yok olur o öve öve bitiremediği sevgi. İşte bu kişiler, sevmeyi dilden yüreğe indiremeyenlerdir.
Bir de yürekten sevenler var, yani sevgiyi gerçekten yaşayanlar… İşte onlar karşılıksız vermekten yanadırlar. Sadece sevginin huzurunu, yüceliğini hissetmek yeterlidir onlar için. Sevdiğinin her halini severler …
BETÜL DALKILIÇ
betulbetul35@hotmail.com
Çevremize baktığımızda yüzleri gibi sevgiyi yaşayışları da farklı birçok insan görürüz. Herkesin sevgi anlayışı bambaşkadır. Sevgi kiminin yüreğindedir, kimininse dilinde… Bazısı sadece seviyorum demenin yeterli olduğunu düşünür. “Seni seviyorum” demenin verdiği hakla durmadan karşılık bekler. Önce zamanınızı, sonra emeğinizi, derken tüm hayatınızı almaya, ele geçirmeye çalışır.
Kendi hayatına hiçbir kısıtlama getirmezken tüm fedakârlığı karşıdan bekler. Seviyorum dediği insanın hatasını, eksik yanını görmek, sevgisinin azalması ya da bitmesi için yeterlidir. Bir anda yok olur o öve öve bitiremediği sevgi. İşte bu kişiler, sevmeyi dilden yüreğe indiremeyenlerdir.
Bir de yürekten sevenler var, yani sevgiyi gerçekten yaşayanlar… İşte onlar karşılıksız vermekten yanadırlar. Sadece sevginin huzurunu, yüceliğini hissetmek yeterlidir onlar için. Sevdiğinin her halini severler; güzel ya da çirkin olduğunda, doğru ya da hatalı davrandığında… Değişmeden, sonuna dek yaşarlar sevgilerini. Her haliyle kabul ederler sevdiklerini. Ne fark vardır sevgiyi sözde yaşanlar ile gerçekten yaşayanlar arasında? İşte size bunun ayrımını anlatan güzel bir hikâye:
Sormuşlar ermişlerden birine; “Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yaşayanlar arasında ne fark vardır?” “Bakın göstereyim” demiş ermiş.
Önce sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar…
Ermiş “Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz” diye bir de şart koymuş.
“Peki” demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan. Bunun üzerine “Şimdi…” demiş ermiş. “Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe.”
Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıltılı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa.
“Buyurun” deyince bu kişiler uzun boylu kaşıklarını çorbaya daldırıp sonra karşılarındaki kardeşlerine uzatarak içmişler çorbalarını. Böylece her biri diğerlerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan.
“İşte” demiş ermiş. “Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymamış olduğunu düşünürse, o, aç kalacaktır. Ve kim kardeşini düşünür de doyurursa, o da kardeşi tarafından doyurulacaktır. Şunu unutmayın ki hayat pazarında alan değil veren kazançlıdır her zaman…”
Belki günümüz sevdalarına uymuyor gibi gelebilir size bu hikâye; ama beklentisiz sevmek, karşılık beklemeden vermek sevgiyi gerçekten yaşamaktır. Sevgiyi sözde ya da yürekte yaşamak sizin seçiminiz. Seçimlerinize kavuşabilmeniz dileğiyle…
