Başımızı ellerimizin arasına alıp akşamın en derin saatlerinde kazanımlarımızın muhasebesini yatığımızda, şimdiye kadar dikkat etmediğimiz pek çok şeyin bir film şeridi gibi gözümüzün önünden akıp geçtiğini görürüz. Hayat bize hazır verilmiş bir paket gibi duruyor hep karşımızda. Gökten zembille inmiş, üzeri altın yaldızlı, kırmızı kurdeleli bir hediye paketi…
Aslına bakarsanız, kredi kartıyla alışveriş yapmak gibi bir şey bu pakete sahip olmak. Ama küçük ödeme farkıyla… Hani kredi kartıyla alışveriş yaparken, alım gücümüzü hep yüksek zannederiz. Çoğu zaman yanıldığımızı aybaşlarında çok net olarak anlarız.
Mahmut Açıl
mahmutacil@hotmail.com
Başımızı ellerimizin arasına alıp akşamın en derin saatlerinde kazanımlarımızın muhasebesini yatığımızda, şimdiye kadar dikkat etmediğimiz pek çok şeyin bir film şeridi gibi gözümüzün önünden akıp geçtiğini görürüz. Hayat bize hazır verilmiş bir paket gibi duruyor hep karşımızda. Gökten zembille inmiş, üzeri altın yaldızlı, kırmızı kurdeleli bir hediye paketi…
Aslına bakarsanız, kredi kartıyla alışveriş yapmak gibi bir şey bu pakete sahip olmak. Ama küçük ödeme farkıyla… Hani kredi kartıyla alışveriş yaparken, alım gücümüzü hep yüksek zannederiz. Çoğu zaman yanıldığımızı aybaşlarında çok net olarak anlarız. Nakit para vermediğimiz için kasiyere kredi kartını uzatırken bir de gülümseriz. "Bak, ben ne kadar da çok alışveriş yapabiliyorum!" cümlesini adeta sessizce içimizden bağıra bağıra haykırırız. Oysaki çabuk gelen aybaşları bu alışverişin bir hesabı olduğunu hiç gecikmeden ve kıvırtmadan hatırlatır bize.
Hayat da aynen öyledir sevgili okuyucular. Doya doya yaşarsınız ama ödemesi vardır sonunda. Hayat öyle şairin dediği gibi:
"Bedava yaşıyoruz, bedava / Hava bedava, bulut bedava / Dere tepe bedava /
Yağmur çamur bedava / Otomobillerin dişi / Sinemaların kapısı / Camekanlar bedava / Peynir ekmek değil ama / Acı su bedava / Kelle fiyatına hürriyet / Esirlik bedava / Bedava yaşıyoruz, bedava…" nevinden değildir aslında.
Fikir – Zikir – Şükür
Hayatın da hayatı yaşamanın da mutlak ödenmesi gereken hesabı vardır. Ama hayatın ödendikçe bize artı puanlar kazandıran, sermayemizi ve kâr hanemizdeki hesabı doldurdukça dolduran, bol kazanımlı bir ödeme şekli vardır. Bunlar öyle para pul nevinden şeyler değildir. İşte, kredi kartı ödemelerinden burada ayrılıyor. Kredi kartı ödemeleri türünden bir ödeme değil yani. Cüzdandan ellerimiz titreye titreye çıkardığımız banknotlar türünden ise hiç değil. Bunlar yürekten, kalpten ve samimi olarak çıkan ödemeler. Bunlar sadece ve sadece üç kelimenin doya doya, bile isteye ve gönülden gelerek yaşanması…
Ne mi bunlar? Biri fikir, biri zikir, biri de şükür.
Ben size şükürden ve ölçüsünden bahsedeyim isterseniz birkaç kelime. Şükrün ve şükürsüzlüğün ölçüsü nedir, biliyor musunuz? Hayatımızın, davranışlarımızın muhasebesini yaptığımızda bu ölçüler, kareli matematik defterimizin arkasında yazan kerrat cetvelindeki (çarpım tablosu) gibi iki kere iki dört eder netliğinde ortaya çıkıyor.
Şükrün fiili ölçüsü (ödeme şekli): Önce kanaattir, sonra iktisat. Daha sonra rıza ve en sonunda da memnuniyettir.
Şükürsüzlüğün fiili ölçüsü: Önce hırs, sonra israf, daha sonra ise hürmetsizliktir. Şükürsüzlüğün en belirgin ölçülerinden bir diğeri ise, haram-helal demeyip önüne geleni yemektir.
Bize sıkıntı veren, toplumun huzurunu bozan, bereketini kaçıran, insanları sersefil eden ve yaşadığı hayattan zevk almasını engelleyen etmenlerin içinde hırsın, israfın, hürmetsizliğin ve yediğine içtiğine dikkat etmemenin ne kadar da büyük rolü var? Bir de kanaatin, iktisatın, rızanın ve memnuniyetin hayatımıza ne kadar bereket ve huzur getireceğini düşününüz.
Hayatın gerçekten ödenmesi gereken bir hesabı var. Ama hayat çok pahalı değil. Şairin dediği gibi "bedava" da değil asla. Neredeyse bedava denecek kadar ucuz ve bedelini ödedikçe kat kat kazanç veren ve hiç zarar ettirmeyen bir fabrikadır hayat. Size düşen ise, ödemelerinizi gönülden yapmak. Neden mi? Çünkü hayatın hesap kesim tarihi belli değil!
