Nasrettin Hoca büyük bir camide imamlık yapmaktadır. Hutbeye çıkıp halkı bilgilendirir, günlük yaşamdan örnekler verir. Verir, ama cemaat hocanın hutbede bir konuyu anlatmak yerine, bir konu bitmeden diğer konuya geçmesinden rahatsızlık duyar. En sonunda mevzuyu Nasrettin Hoca’ya açmaya karar verirler. Cemaat şikayetlerini dile getirdiklerinde, Nasrettin Hoca, “Konuyu değiştirdiğimin farkına varmıyorum” der. Bir çözüm bulunması gerekir. Biraz sonra Nasrettin Hoca, “Aklıma bir çözüm geldi” der. “Ben hutbeye çıkınca belime bir ip bağlayalım ve bu ipi minberin altına sallayalım, minberin altına bir kişi girsin ipin ucunu tutsun, konudan konuya atlarsam, ipi çeksin ki ben konuyu değiştirdiğimin farkına varıp eski konuma devam edebileyim” diye cemaatle anlaşır.
Nasrettin Hoca hutbeye çıkar, ip minberin altına sallanmıştır. Hoca hutbeye başlar. Ateşli ateşli anlatırken minberin altındaki adam ipi çeker. Hoca kendini kontrol eder, konuyu değiştirmediğini anlayınca devam eder anlatmaya, ama ip yine çekilir.(Bu sırada ip, minberin altındaki adamın ayağına dolanmıştır. Adam ipten kurtulmak için ha bre ipi çeker) En sonunda Nasrettin Hoca, “Ey cemaat, ip şunun bunun eline geçti, âlemin maskarası olduk. Bırakmıyor ki, hutbeyi okuyalım” der.
