Adamın biri konuşmalarında hep; “Ben hacda iken şöyle oldu, ben hacda iken böyle oldu” diye konuşurmuş. Bu konuşmalardan rahatsız olan arkadaşları ve çevresindekiler, “Biz de hacca gittik, ama bu kadarına da pes doğrusu” derler. Bir gün adam yine “Ben hacda iken” diye konuşmaya başlayınca, onu dinleyen arkadaşları tahammül edemezler ve adamın ağzını bantlarlar. Adam birden düşer bayılır. Arkadaşları telaşla bandı açarlar. Adam kendine gelir ve, “Korkmayın korkmayın! Ben hacda iken de böyle bayılırdım!” der.
