Yaşamaya başladığınızda her birimize birer blok mermer ve onu işleye bileceğimiz avadanlıklar verilir. Bu mermer bloklarımızı kimimiz ya el değmemiş biçimiyle ve tüm ağırlığıyla arkamızda sürükleriz ya parçalayıp çakıl taşı gibi döker, yerlere saçarız. Ya da görkemli bir biçimde işleyerek ona ve dolayısıyla kendi yaşamımıza örnek oluşturacak bir biçim ve anlam veririz. Ne denli nitelikli ve hak eder olursak olalım, daha iyi bir yaşama ancak, bunu kendimiz için düşleyebildiğimiz ve kendimize, ona sahip olma izni verdiğimiz zaman ulaşırız.
Kolay yaşam hiçbir şey öğretmez. Başka yaşamlar, hepsinden örnekler görelim diye ortadadır. Her güçlü düşünce, kesinlikle hayranlık uyandırıcıdır ve biz onu kullanmaya karar verinceye kadar kesinlikle yararsızdır. Mutluluğa dönüşmeyecek felaket yoktur; felakete dönüşmeyecek mutluluk yoktur. Yaşam boyunca karşılaşabileceğimiz her kederin sonunda bizi, kesinlikle bir mutluluk beklemektedir.
Dünyada kalış süremizi tamamladıktan sonra önemli olan tek şey, sevmeyi ne denli bildiğimiz ve sevgimizin kaç kişiye ulaşabilmiş olmasıdır.
