İlkokula başlamıştı Seda. Çok heyecanlıydı. Artık o da okuma-yazma öğrenecek, o da insanlara yardım edecek, o da bir iz bırakacaktı dünyadan geçerken geçtiği yollarda. Düşündüğü gibi geçiyordu her günü. Okuma-yazma öğreniyor, insanlarla iletişime geçiyor, dünyada iz bırakmak için her gün bir adım daha atıyordu geleceğe. Her günü bir önceki gününden bir adım daha ilerde geçti. Geçen günler onu lise sıralarına taşıdı. Artık hayallerini gerçekleştirebiliyordu. İnsanlara yardım ediyordu, okuma-yazma biliyordu. Küçükken koyduğu hedefleri bir bir gerçekleştirmişti.
Ender Saka
esatiz@hotmail.com
İlkokula başlamıştı Seda. Çok heyecanlıydı. Artık o da okuma-yazma öğrenecek, o da insanlara yardım edecek, o da bir iz bırakacaktı dünyadan geçerken geçtiği yollarda. Düşündüğü gibi geçiyordu her günü. Okuma-yazma öğreniyor, insanlarla iletişime geçiyor, dünyada iz bırakmak için her gün bir adım daha atıyordu geleceğe. Her günü bir önceki gününden bir adım daha ilerde geçti. Geçen günler onu lise sıralarına taşıdı. Artık hayallerini gerçekleştirebiliyordu. İnsanlara yardım ediyordu, okuma-yazma biliyordu. Küçükken koyduğu hedefleri bir bir gerçekleştirmişti.
Hedefleri gerçekleşince kendini bir boşlukta buldu Seda. "Ne yapmalı?" diye düşünürken aklına yeni hedefler geldi. Koydu onları önüne ve ilerlemeye başladı. Çok büyüktü önüne koydukları. Kendisine çok uzaktı. Gitmesi gereken yol, patikaydı. Dikenlerin arasından sıyrılarak geçmesi gerekiyordu güle varması için. O, bunların farkında değildi.
Çünkü hedefine öyle bir kilitlenmişti ki yoldaki dikenler ona mis kokulu çiçekler gibi geliyordu. Ayağına batan taşlar onun ayağına masaj yapıyordu. Ne kadar da zevkliydi bu yolda ilerlemek, ne kadar da zevkliydi Leyla'nın peşinden koşmak. Çünkü yolun sonunda Leyla vardı. Çünkü yolun sonunda hayallerini süsleyen hayaller vardı.
Hayallerine Yol Almak, Ya da Yolda Kalmak
Günler ilerledikçe biraz daha yaklaşıyordu Seda hayallerindeki güle. Artık ona çok yakındı hayalleri. Kendini atsa kucaklaşacaktı adeta. Ama o farkında değildi. Yine bir gün bitmek üzere olan yolunda emin adımlarla ilerlerken arkadaşlarından biri çıktı Seda'nın karşısına. "Nereye gidiyorsun?" diye sordu sert bir ses tonuyla. "Hayallerime!" diye cevap verdi Seda. "Bak bak… Neymiş bakiyim hayallerin?" diye tekrar sordu adı arkadaş olan, iki ayaklı, küçük beyinli insan dalga geçerek. "Çok büyük. Anlatsam dinlemekten usanırsın." diye tekrar cevapladı basit soruyu Seda. Ama dayanamayıp anlattı. Çünkü biliyordu ki, bunu ona anlatarak o arkadaşına yarar sağlayacaktı. Birer birer anlattı hedeflerini. Usandı arkadaşı dinlemekten. Çoook uçuk geldi bu hayaller ona. Ütopyalardan ibaret diye düşündü, beynindeki at gözlükleri ile bakarken dünyaya. Sonra bunu dile getirdi. "Bak Sedacım, sen boşuna uğraşıyorsun. Bu şartlar altında senin bunları yapman imkânsız. Kaldı ki dünya tersine dönse bile yine de yapmazsın bunları." dedi. "Neden yapamayayım ki? Bunları yapamamam için önümde hiçbir engel görmüyorum. Senin gördüğün engeller benim hayallerime ulaşmam için bir basamak oluyor. Ama sen bunu göremiyorsun!" diye karşılık verdi, hayalleri ve hedefleri olan Seda. Ve tuttuğu yolda ilerlemeye devam etti.
İlerlerken yine adına arkadaş denilen iki ayaklı, küçük beyinli bir insan çıktı karşısına genç kızın. "Nereye gidiyorsun?" dedi. Eski senaryoyu tekrar yaşadı zavallı Seda. Ama bir farkı vardı. Yolunda ilerlerken hızı biraz azalmıştı.
Derken yine ismi arkadaş olan bir yaratık çıktı karşısına. Bu yaratıklardan daha çok vardı önünde. Hepsiyle de kucaklaştı bitmek üzere olan yolda ilerlerken. Her kucaklaşmasında hızı biraz daha azaldı. Artık yoldaki dikenler vücuduna batıyordu. Ayaklarına değen taşlar ayaklarını parçalıyordu.
Ve sonunda ilerleyen ayakları beynindeki olumsuz düşünceler sonucunda enerjisini kaybetti ve durdu. Heykel gibi kalmıştı hedeflerinin tam yanıbaşında. Kendini atsa ulaşacakken öylece kalakaldı. Vazgeçti zirveye yakınlığından habersizce.
Bıraktı artık o yolda koşmayı. Bugünlerde de hedefleri olanların peşinden koşuyor. Onları gözünde büyüterek, onlardan bir şeyler umarak, zavallıca, aptalca koşuyor…
