Bir değeri olmayan insan, bir yere bağlanmakla değer kazanmaz. Bir dini ve mezhebi seçmekle neden başkasından üstün olsun ve başkalarına tepeden baksın! Bir şeyle övünülecekse bu bir çalışma ve yetenek olmalı. Kendisini bir yere yamamakla kimse değerli olmaz. İnsan nereye bağlanırsa bağlansın hep kendisidir. Kendinizi yükseltin. Övünmek, başarısız adamların işidir.
Birisi tarafından övülmek hoşumuza gider fakat diğer taraftan, bunun bizden götürdüğü şeyler vardır, çünkü bizi beğenen ve öven, bizi kendisine borçlu kılar, onu kırmak istemeyiz artık. Onun düşünce ve inançlarına kolayca karşı çıkamayız. Bu ise bizi kendimiz olmaktan uzaklaştırır. Kendimizi başkasına göre ayarlamış oluruz. Özgürlüğümüzü korumalı, insanların beğenisine de eleştirisine de esir olmamalıyız. Esasında bizi eleştirenler bizi övenlerden daha çok kendimiz olmamızda bize yardımcı olurlar.
Bir mensubiyetle övünmek ahmakça bir şeydir, çünkü bunun için hiçbir çaba gösterilmemiştir. İnsan yaptığı şeylerle, sanatıyla, ilmiyle, ahlakıyla, eseriyle övünebilir. Kendi iradesiyle yaptığı şeylerle ölçülür ve değerlendirilir. Çok tanınmış bir aileden gelmiş olabilirsiniz, ona layık bir şeyiniz yoksa neye yarar! Kendi dışındaki şeylerle övünmek, başarısız insanların yapıştığı bir telafi mekanizmasıdır. Bunun en güzel örneğini bir spor takımının, bir siyasi partinin, bir mezhebin veya etnik grubun taraftarlarında görüyoruz. Bunlar mensup olduğu şeyi her şeyden üstün tutar ve onunla övünür. Bunda hiçbir katkısı yoktur.
Övgü hep kötü değildir. İnsanları iyi şeylere teşvik etmek için övgü yapılabilir. Birisi hakkındaki samimi övgü asla unutulmaz. Nadide bir elmas gibi hafızanın bir köşesinde saklanır. Onu her hatırladıkça insana kuvvet olur. İnsanları övmek, menfaatsiz olursa çok iyidir. Riyakârca ve art niyetli olursa çirkindir. Gerçeği ifade eden bir övgüye hepimiz muhtacız. Yeri gelince birisi hakkındaki takdirimiziifade etmekten çekinmemeliyiz. Bu, onları para vermekten daha çok sevindirir. İyiliğin ve güzelliğin takdir edilmesi hayatımızda azalıyor. Çok cimrice davranıyoruz. Bir insanı takdir etmek için mutlaka ölmesini mi beklemek gerekir?
*
Cuma Özusan
Kaynak: Bilgece Yaşamak
www.gencgelisim.com
