Hep ayrıntılar üzerine kurulu değil midir hayatımız? Yaşadığımız her şey aslında ufacık ayrıntılardan oluşmaz mı? Belki de yaşarken hiç fark etmeyiz olanları. Belki fark ederiz de önemsemeyiz. Aslında hayat küçücük bir oyun değil midir? Belki de önce hayatın ne olduğunu bilmeliyiz. Kaçımız biliyoruz ki bu sırrı?
"Hayat… Acısıyla, tatlısıyla, umuduyla, hüznüyle, sevinciyle, kederiyle, yoksulluğuyla, zenginliğiyle, aşkıyla, nefretiyle, ihanetiyle, ihtirasıyla hepsiyle bir bütündür." Hayat yaşamamız gereken bir olay, aşmamız gereken bir engel, yapmamız gereken bir iştir aslında. Derler ya, dünyada bir yerlerde bir kelebeğin kanat çırpışı dünyanın başka bir yerinde kasırga etkisi yaratabilir. İşte hayat, böylesine ufacık bir ayrıntıda gizlidir aslında. Bir mıh bir nal kurtarır, bir nal bir at kurtarır, bir at bir er kurtarır …
Volkan ARSLAN
volkan@volkanarslan.com.tr
Hep ayrıntılar üzerine kurulu değil midir hayatımız? Yaşadığımız her şey aslında ufacık ayrıntılardan oluşmaz mı? Belki de yaşarken hiç fark etmeyiz olanları. Belki fark ederiz de önemsemeyiz. Aslında hayat küçücük bir oyun değil midir? Belki de önce hayatın ne olduğunu bilmeliyiz. Kaçımız biliyoruz ki bu sırrı?
"Hayat… Acısıyla, tatlısıyla, umuduyla, hüznüyle, sevinciyle, kederiyle, yoksulluğuyla, zenginliğiyle, aşkıyla, nefretiyle, ihanetiyle, ihtirasıyla hepsiyle bir bütündür." Hayat yaşamamız gereken bir olay, aşmamız gereken bir engel, yapmamız gereken bir iştir aslında. Derler ya, dünyada bir yerlerde bir kelebeğin kanat çırpışı dünyanın başka bir yerinde kasırga etkisi yaratabilir. İşte hayat, böylesine ufacık bir ayrıntıda gizlidir aslında. Bir mıh bir nal kurtarır, bir nal bir at kurtarır, bir at bir er kurtarır, bir er cenk kurtarır, bir cenk bir vatan kurtarır! Ufacık bir başlangıç büyük sonuçlar doğurur hep hayatımızda.
Peki neden hayattayız? Bu soruyu defalarca sormuşumdur kendime. Ama hiç cevap alamadım. Madem ki nefes alıyoruz; yaşıyoruz, hayattayız. O zaman hayattan daha ne diye bir şeyler bekliyoruz ki? Nefes alıyoruz, yetmez mi? Elbette yetmiyor. Kimimiz para istiyoruz hayattan, kimimiz aşk… Aslında tek isteğimiz var: mutlu olmak. Peki biz mutluluğun tanımını biliyor muyuz? Hayattan beklediğin, her şeye sahip olmak mı? Arada soruyorum kendime… İyi bir evim olsa, iyi bir arabam, bol miktarda param ve iyi bir sevgilim… O zaman mutlu olacak mıyım? Hayır. Mutluluk her şeye sahip olmak değil. Ben diyorum ki, mutluluk insanın kendi içinde başlayıp biten bir kavram.
İnternette Türkçe oldukça yozlaştırılıyor. Mutluluk kelimesinin "Mutlulook" şeklinde yazıldığını gördüm geçtiğimiz günlerde. Dilbilgisi olarak yanlış, anlamsal olarak ise mutluluğu doğru tanımlayan bir sözcük… "Mutlu Look" ne demek? Mutlu bakış! (look: bakmak, bakış) Evet, belki de mutluluğun tanımı bu: Mutlu bir bakış.
Gözlerini, Beynini ve Yüreğini Mutluluğa Programlamak
Biz insanların başaramayacağı şey yoktur. Boşa dememişler bakmak var, görmek var diye. Biz bir şeylere mutlu bakarsak mutlu olabiliriz demek ki. Aslında mutluluk o kadar da zor değil gibi gözüküyor. Yeter ki gözlerimizi, beynimizi ve yüreğimizi mutluluğa programlayalım.
Gerçek mutluluk gülmek ya da kahkaha atmak değildir aslında. Mesela bir aile var, öyle yoksullar ki, belki de günlerdir boğazlarından bir şey geçmemiş. Onlara bir yardım paketi hazırlayıp biraz da para yardımında bulunursak sevinir ve gülerler elbette. Ama bu yardımların yanında sevgimizi de verirsek onlara, gerçekten gönülden gelerek ilgilendiğimizi gösterirsek o zaman öyle içten bir gülümseme olur ki içlerinde, gerçek "mutluluk" belirir gözlerimizin önünde.
Acı da çekeceğiz, güleceğiz de, aşık da olacağız, aşkımız da bitecek, mutlu da olacağız, ağlayacağız da… Madem ki hayat bunların hepsinin bütünü, kabullenmekten başka çaremiz yok. İlle de mutluluk diyorsak, mutlu olmak için birçok nedenimiz var. Oturup sahip olduğumuz şeyleri sayalım, sahip olamadıklarımızdan daha çok çıkacaktır. Yeter ki bakmayı bilelim, ufacık şeylerde büyük mutluluklar saklanır.
