Her şey değişir. Mevsimler değişir, hava değişir, yaşadığımız çevre değişir ve daha birçok değişikliğe tanık oluruz yaşamımızda. İnsan da en çok değişmesi gereken varlıktır. Bizler değişimi fizyolojik olarak yaşar ve bunu burada bırakırız.
Çocukken kazandığımız alışkanlıkları yıllar boyunca devam ettiririz. Yıllar önce sahip olduğumuz düşünce yapımızla şimdi sahip olduğumuz düşünce yapısı belki de aynı. Yaptığımız ufak tefek değişiklikler dışında kayda değer hiçbir ilerleme yok belki de. İnsanoğlu değişken bir yapıya sahiptir, yani değişim insanın ruhunda vardır. Ne var ki bu gizem insanın değişime ihtiyaç duymaması ile orantılı olarak bugüne kadar iyice körelmiştir. Olumlu değişime ihtiyaç kalmamıştır. İnsanlar hayatlarını monoton ve tüm yeniliklere önyargılı bir biçimde yaşamaya başlamıştır. Bunlarla birlikte değişimin getireceklerinden duyulan endişe de insanları sürekli geri itmiştir.
Önyargılarımız var. Bunları ortadan kaldırmak çok güçtür.
Her bireyin yıllar boyunca oluşturduğu bazı inançlar ve değerler vardır. İnsan, yaşamını bu değerlere bağlı kalarak sürdürür. Bunların dışına çıkmak ise çok büyük bir çaba gerektirdiği düşünülerek tercih edilmez. Evet, belki değişim gerçekten bir çaba gerektiriyor ancak teknolojinin her saat ilerlemeye başladığı ve yeniliklerin bu kadar kısa sürede ve sık olmaya başladığı dünyamızda olduğumuz yerde saymak bize neler kazandırabilir ki? Şu da bir gerçek ki değişim cesur olanların işidir. Cesur olanlar değişim için gerekli mücadeleyi gösterirler.
Yaşamda duruyor ve yaşıyor olmanız sadece popülasyonu arttırır. Durmak yetersizdir, hareket etmek gerekir. Durduğunuz an fırtına eser ve sizi içine çeker. Hareket etmeniz demek sürekli kendinizi yenilemeniz demektir. Olan bitenden haberdar olmanız ve işinize yarayanları benimsemenizdir. Aksi takdirde varlığınızla yokluğunuz arasında hiçbir fark yoktur çünkü on yıl önce yaptıklarınızla şimdi yaptıklarınız aynıdır ve aradaki fark sıfırdır. İnsanlar da bu varlık ve yokluk sınırında sürdürmeye devam ederler hayatlarını.
Yaşamın kalbi değişebilenler, bunu başarabilenler sayesinde atar. Diğerleri sadece akrep ve yelkovan olup zamanı göstermekten başka hiçbir şey yapmıyorlar. Hep aynı sayıların üzerinde duruyorlar, her gün aynı şeyler… Diğerleri oyun alanına katılmaya bile teşebbüs edemezler çünkü aynı şeylere alışmışlardır. O ufacık cesareti kendinde bulamaz ve büyükkayıplara neden olur. Değişmeyen tek şeyin değişim olduğu dünyada değişime direnmek geleceğinizin başkalarının elinde olması için tüm şartları oluşturur.
Bir değişiklik yapmak, yolları çakılla dolu bir tepeyi tırmanmak gibidir; ya kısa sürede pes eder ve yokuş aşağı düşersiniz ya da gözünüzü zirveye diker, değişimin haliyle tutunmayı başarırsınız. Bu yol bambaşkadır. Öylesine sessizce çıkarsınız ki tepeyi oraya ulaştığınızı fark edemezsiniz ve yola devam edersiniz. İşte böyle büyük bir tutku… Ayaklarınız kendi kendine hareket ederek size hep bir adım daha attırır.
1917 yılında 100 büyük şirket arasında girenlerden bugün sadece 15’i ayakta kalabilmiştir.
“Dünyada ve Amerika’da otomotiv sanayinin en büyük öncüsü kimdir?” sorusu çoğunlukla Henry Ford olarak cevaplanıyor. 1903 yılında Ford Motor Şirketi kurulduğunda, günde sadece birkaç otomobil üreten küçük bir şirketti. Ford’un hayaliyse ucuz ve güvenilir araçlar üretmekti. Ford’un en bilinen modeli Model T’nin piyasaya sürülmesiyle, ulaşımda yeni bir çığır açıldı. Bugünkü Ford otomobillerinin kurucusu Henry Ford dünya endüstrisinde çığır açan seri üretimi ortaya koymasıyla yeteneğini ve girişimciliğini çok belirgin bir şekilde ortaya koymuştur ama Ekim 1908’de piyasaya sürdüğü T model otomobilleri sayesinde dünyanın en büyük otomobil üreticisi konumuna gelen Ford, daha sonraki değişmelere uyum sağlamakta direnir.
1913 yılına gelindiğinde, Amerika’daki otomobillerin neredeyse yarısı Model T’ydi. Aynı yıl, Ford, daha fazla otomobil üretmek için üretim bandı yöntemini geliştirerek, seri imalat çağını başlattı. Ford adı yalnızca otomotiv sanayiinde anılmakla kalmadı, sanayi toplumuna geçişte de bir kilometre taşı olarak akıllara kazındı.
Başarısını sağlayan düzenlemeleri tek doğru olarak gören Ford öteki otomobil üreticilerinin geliştirdiği hidrolik fren, vites, 6 ve 8 silindirli motor gibi yenilikleri uygulamamakta çok uzun bir süre inat etti. Değişim karşıtı oldu. Siyah renk dışında araba üretmeyi kabul etmeyen Ford’un; “Siyah olduğu sürece istediğiniz renkte araba verebiliriz.” sözü bu dönemde meşhur olmuştur. Sonuçta piyasada değişimlerine ayak uydurmayan, uyduramayan Ford Motor firması 1936’da, diğer otomobil üreticilerinin bu piyasanın değişen dinamiklerine uydurmasıyla Amerikan oto üreticileri sıralamasında birincilikten üçüncülüğe düşer.
Başka bir dünya devinin gelişim ve değişim süreci ise şu şekilde olmuştur:
Coca-Cola’nın ilk hali bugünkünden çok farklıydı. Orijinali Atlantalı eczacı John Styth Pemberton’un kola tohumunu, koka özüyle karıştırdığı tatlı, kıvamı yoğun, kahverengi renkli, suyla karıştırılarak içilen ama içince pek de ferahlatmayan, karbonatsız ve sinir hastalığına iyi gelen bir ilaç olarak pazarlanan bir şuruptu. 1886 yazında Coca-Cola satan dükkanlardan birisi olan Jacob’s Drug Store’da müşterilerden birisi susuzluğunu bir an evvel gidermek için şurubun suyla karıştırılmasını bekleyemeden hemen yakınındaki soda ile karıştırınca ürün yeni bir hale büründü.
Bu yeni karışım diğer içenler tarafından da çok beğenildi. Başlangıçta bir ilaç olarak pazarlanan içecek soda ile karıştırıldı ve ferahlatan, içenlere gençlik, heyecan ve eğlence duyguları veren, dünyanın bir numaralı meşrubatı haline geldi.
Bugün ise Coca-Cola ve Bacardi birleşerek iyi tat veren yeni bir içecek üzerinde çalışıyor.
Dünyada değişmeyen tek şey değişim… Her şey değişiyor ve değişimi kimi insanlar çabuk kabullenirken kimisi inat etmeye devam ediyor. Değişen kazanıyor…
Kaynak: www.gencgelisim.com
