Sezai Karakoç’un Mona Roza’sı Muazzez Akkaya konuştu!
Sezai Karakoç’un 14 kıtalık “Mona Rosa” şiirinin kıta başlarındaki harflerin yan yana getirilmesiyle ortaya çıkan “Muazzez Akkaya’m” akrostişi, 56 yıldır edebiyat çevrelerinde cevabını arıyordu. Efsanenin kahramanı Muazzez Akkaya o günleri anlattı.
“Sezai Karakoç bir kıza aşık olur,ama bunu ne o kıza ne de başka birine anlatabilir. Kız bir şeylerin farkındadır ama emin değildir. En yakın arkadaşı Sezai Karakoç’un şiire olan merakını biliyordur ve bir davete katılması için ısrar eder. O da kıramaz ve katılır.programı sunan da o arkadaşıdır. Gecenin sonuna doğru söze başlayan arkadaşı,aralarında da güzel şiirler yazan birinin olduğunu söyler ve Sezai Karakoç’u sahneye davet eder. Sıkıla sıkıla çıkar Karakoç ve Mona Roza’yı okumaya başlar. Kız da ordadır ve nişanlanmıştır. Emindir artık emin olamadıklarından. Bakışırlar bir süre,sonra Karakoç daha fazla dayanamaz ve koşarak sahneyi terk eder. Kız arkasından koşar hemen. Yetişir Karakoç’a. Parmağındaki yüzüğü göstererek der ki; “bir tek sözüne bakar,çıkarıp atarım”.Sezai Karakoç da “artık senin aşkın benimkine yetişemez” der. O gece kız intihar eder.Sezai Karakoç hala evlenmemiştir… Sezai Karakoç’un efsaneleşmiş Mona Roza şiiri için bunlar anlatılır. Şiire konu olan Muazzez Akkaya Geyve.com’a konuştu, iddialara ve anlatılanlara cevap verdi.
KEŞKE KENDİNE HAYAT KURSAYDI
Kendisine şiir yazıldığıdan hiç haberi olmadığını söyleyen Akkaya, “Altan Öymen’in eşi Aysel bir sınıf aşağıdaydı sanırım. O söyledi ‘Sınıfınızda çok güzel şiirler yazan birisi var’ diye. Ben de öyle şiirlerle falan aram yoktur, matematiğe daha ilgiliydim. Derken açığa çıktı. Çok fazla üzerime düştü bilmiyorum, biraz tutku halini aldığı, onun da bu şeye saplanmamasını arzu ederdim. Saplantı haline gelmemesini isterdim… Kendisi bir hayat kursaydı daha mutlu, huzurlu olurdum.” Diye açıklıyor o günler.
HİSSETTİM AMA ELEKTRİK ALAMADIM
Sezai Karakoç’un kendisine ilgisini gösterdiğini, çok şiirler, yazılar, kitaplar verdiğini söyleyen Akkaya kendisinin bir yakınlık duyamadığını kısaca elektrik alamadığını vurguluyor
KARAKOÇ VE SÜREYA İDDİASINDAN HABERSİZDİM
Cemal Süreya ve Sezai Karakoç’un kendisi için iddiaya girmeleri hakkında da Muazzez Akkaya habersiz.
“Cemal Süreya, Sezai Karakoç ve siz Siyasal Bilgiler’de sınıf arkadaşısınız… Cemal Süreya ve Sezai Karakoç size ilgi duymakta ve sizin kalbinizi kazanmak için iddiaya giriyor. İddia sonunda kaybeden hayatının sonraki aşamasında bir iz taşıyacaktı. Anlatılana göre Cemal Süreya iddiayı kaybeder ve ‘Süreyya’ olan soy isminden bir tane ‘y’ harfini nüfustan sildiriyor.”
iddiaları içinse Akkaya; Cemal Süreya, kendisi hiç belli etmedi hakikaten. Ama ne zaman sınıfa girsem, tahtaya şiir yazardı. Bir de mantomu aşağıda hocaların olduğu yere asardık ve orada cebime hep şiirler gelirdi. Ama kim olduğunu bilmezdim. Ve aynı yazı tahtada da görünce onları Perihan diye bir arkadaş vardı, hatta ona da ‘Bak aynı çocuk’ falan diye… Sonradan kafama jeton düştü… Çünkü 1-2 defa Todori’de karşılaştık, ilk zamanlar maliyenindi orası. Orada evliliğimi sorardı, ben de ‘Gayet iyi gidiyor’ falan deyince, ‘Benim de iyi gidiyor neden iyi gitmesin’ diye… O yazdıklarını biraz hissetmiştim ama şimdi daha iyi anlamış oldum. Ama bizim zamanımızda “Süreyya” idi.
KAÇMADIM SAKİN SAKİN OTURDUM
“Konferans salonunda Karakoç şiir okuduğu, ağlayarak salonu terk ettiği” iddiaları içinse “Şiir gününde çıktı okudu gerçekten… Vallahi şu an onu bile hatırlamıyorum, hangisini okuduğunu… Ben de okul gecesi olduğu için gitmiştim, ama ne kaçtım ne de bir şey yaptım, sakin sakin oturdum.” Diye açıklıyor Akkaya.
*****
Ahmet Hakan Coşkun yazdı:
Muazzez Akkaya’yı buldum
ŞAİR Sezai Karakoç’un meşhur “Mona Roza” şiirinde, Türk edebiyatının en mahrem akrostişi gizlidir.
Şiirin her kıtasının başındaki harfleri yan yana getirdiğinizde “Muazzez Akkayam” çıkar.
Karakoç, 1950’de Mülkiye’de öğrenciyken yazmıştır bu şiiri.
Ancak 2002 yılına kadar hiç yayınlamamıştır.
Buna karşın tam 50 yıl kuşaktan kuşağa aktarılmıştır bu etkileyici şiir.
60’larda daktiloyla, 70’lerde teksirle, 80’lerde fotokopiyle çoğaltılmıştır.
Bu efsane şiir, bir aşk acısının yürek burkan sesidir.
Şöyle başlar:
“Mona Roza siyah güller ak güller / Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak / Kanadı kırık kuş merhamet ister / Ah senin yüzünden kana batacak / Mona roza siyah güller ak güller.”
* * *
Ketumluğu, vakarı, onuruna düşkünlüğü, içe kapanıklığı, aşırı kırılganlığı ve küskün bir çiçek oluşuyla tanınan Sezai Karakoç’un, tam 50 yıl Muazzez Akkaya hakkında tek bir kelime etmesi tabii ki beklenemezdi.
Herhangi bir babayiğidin de Muazzez Akkaya konusunu Sezai Karakoç’a sormaya cüret etmesi de düşünülemezdi.
Bundan dolayı Muazzez Akkaya, Türk edebiyatının bir büyük gizi olarak kaldı.
Giz devam ettikçe de, efsane üretmeye meyilli tipler girdi devreye.
Neler neler anlatılmadı ki…
En meşhur hikáye şudur:
Güya Sezai Karakoç, Mülkiye’de okuyan Muazzez Akkaya’ya aşkını itiraf etmiş ama karşılık bulamamış, bunun üzerine “Mona Roza” şiirini yazmış, şiiri okuyan Muazzez Akkaya intihar etmiş.
Bu rivayet, “Sezai Karakoç da bu nedenle hiç evlenmemeyi tercih etmiş” diye bitiyor.
* * *
Dikkat! Dikkat!
Edebiyatımızın büyük sırrı çözüldü.
Nasıl mı?
Anlatayım:
Bundan bir süre önce bir yazımda Sezai Karakoç’un “Mona Roza” şiirine ve Muazzez Akkaya’ya şöyle bir değinmiştim.
O yazının yayınlanmasının ardından New York’tan bir e-posta aldım.
Şunlar yazılıydı e-postada…
“Selam Ahmet Bey… Ben New York’ta doktorluk yapıyorum. Muazzez Akkaya’nın kızıyım. Yazınız ailecek çok hoşumuza gitti. Annemin adını yazınızda geçirdiğiniz için çok teşekkürler. Ayşe.”
Okuyunca “Vay be” diye haykırdım. Muazzez Akkaya’nın izini bulmuştum.
Hemen bir yanıt yazdım: “Lütfen anneniz hakkında biraz daha bilgi verebilir misiniz?”
Yanıt şöyleydi:
“Annem Mülkiye’de okumuş. Öğrenciliğinde çok güzel bir kadınmış. Grace Kelly tipinde. Pingpong şampiyonu olmuş okulda. Bugün anneme Sezai Karakoç’un aşkını ve şiirini sordum. Annemin bu aşktan ve şiirden haberi olmamış. Ama şunu anımsıyor: Paltosunun cebinde şairi meçhul aşk şiirleri bulurmuş! Babamla evlenirken babama bu şiirlerden söz etmiş, babam da şiir yazmaya kalkışmış annem için ama tabii ki çocukça şiirler olmuş bunlar. Annem Hazine avukatlığından emekli oldu. Maliye Bakanlığı’nda çalışırken babamla tanışıp aşk evliliği yapmışlar. 48 sene harika bir evlilikleri oldu. Maalesef geçen hafta babamı kaybettik.”
* * *
Muazzez Hanım’ın Mülkiye’de okurken “pingpong şampiyonu” olduğunu öğrenince…
Hemen aklıma Sezai Karakoç’un “Ping-Pong Masası” adlı başka bir şiiri geldi.
Şiiri bulup okudum…
Şu dizelere dikkat kesildim:
“Ha Sezai ha ping-pong masası / Ha ping-pong masası ha boş tüfek / Bir el işareti eyvallah ve tak tak / Gözlerin ne kadar güzel ne kadar iyi / Ne kadar güzel ne kadar sıcak / Tak tak tak tak tak.”
Gözümün önüne şöyle bir görüntü geldi:
Ezik ama onurlu Ergani çocuğu Sezai, uzak bir köşeden Muazzez’in pingpong oynamasını izlemektedir. Muazzez topa şımarık bir edayla vurdukça “Ha Sezai ha ping-pong masası” diye içlenmektedir.
Ne dokunaklı değil mi?
* * *
Hadi girin internete ve bu çok eski devirlere aitmiş gibi gözüken dokunaklı aşka nüfuz etmek için “Mona Roza” şiirini bulup okuyun.
50 yıllık büyük gizin aydınlanmasının hatırına…
Bir parça kederlenip aşka olan imanınızı tazeleyin.
Okuyun ve içinizi ısıtın:
“Yağmurlardan sonra büyürmüş başak / Meyveler sabırla olgunlaşırmış / Bir gün gözlerimin ta içine bak / Anlarsın ölüler niçin yaşarmış / Yağmurlardan sonra büyürmüş başak.”
Kaynak: hurriyet.com
