Örnek oluşturma: Eğer anne ve baba, çocuğun yanında küfürlü konuşma eğilimini engelleyebilirse, çocuk da anne ve babasını taklit ederek kendini kontrol etmeyi öğrenecektir.
Dürtülerini ifade edebilme: Eğer çocuk, ailesi ile sağlıklı bir ilişki kurabilirse ve ailesine olan kızgınlığını özgürce dile getirebilirse, olumsuz duygularını ifade etmek için küfür etmeye daha az başvuracaktır.
Tartışma: Bu kelimeler bir kâğıda yazılır ve tanımları yapılır. Daha sonra anlamları üzerinde tartışılır.
Önemsememek: Bazı çocuklar dikkat çekmek için küfür ederler. Çocuklar kötü sözler söylediklerinde, anne ve babalar bu duruma çok üzülüp şaşırmazlarsa ve tepki göstermezlerse çocuklar da istedikleri tepkileri alamadıklarında zamanla bu alışkanlıklarından vazgeçerler.
Sessiz kalmak: Anne ve babalar çocuk küfür ettiğinde, sessiz kalarak, çocuğun söylediği kelimenin anlamını bilmediğini söyleyip anlamını çocuğa sorabilirler.
Yaratıcı olmaya özendirmek: Yaratıcı faaliyetler, yazı yazmak, günlük tutmak, müzik, spor vb. aktiviteler, küfür alışkanlığını engeller.
Kötü sözcüklerin aşındırılması: Çocuk kötü söz söylediğinde 5 dakika boyunca aynı sözü söylemesini isteyin. Büyük olasılıkla bir daha söylemeyecektir. Söylemek istemezse, ancak kötü sözü söylediği için aldığı cezayı yerine getirdikten sonra, istediğini yapabileceğini söyleyin.
Ciddi cezalandırmama: Küfür eden çocuk dövülerek, kızılarak, tehdit edilerek cezalandırılırsa gizlice bu kelimeleri kullanır. Bu yüzden çocuk ne olursa olsun sert bir biçimde cezalandırılmamalıdır.
Çocuk, kötü sözler yerine uygun ve güzel sözler kullanmaya teşvik edilmeli, uygun sözler kullandığında çocuk övülmelidir.
Sedat Dörtkardeş
