Köyün birine bir hoca tayin olur. Hoca günde beş defa ezan okumasına rağmen köylülerden camiye gelen yoktur. Bu durumun normal bir şey olmadığını düşünen hoca köy kahvesine giderek insanlara camiye gelmeme nedenlerini sorar. Köylüler havaların çok soğuk olmasından, soğuk havada çarığı çıkarıp abdest almanın zorluğundan bahsederler. Hoca, “Size kim dedi çarıklarınızı çıkarın diye, çarıklarınızın üstüne mesh yapıp gelebilirsiniz camiye” der. Bunu duyan köylüler camiyi doldururlar. Bir gün hocanın başka bir yere tayini çıkar. Yerine gelen hoca bakar ki, bütün köylü camiye ayakkabısı ile girmektedir. Müftüye giderek kendinden önceki hocayı camiye insanları ayakkabı ile giydirmekle suçlar. Müftü şikâyet edilen eski hocayı makamına çağırtır. Müftünün makamında şikâyet eden yeni hoca da bulunmaktadır. Müftü, “Eski hocaya sen insanları camiye ayakkabı ile girdirmişsin” der. Eski hoca da, yeni hocaya dönerek; “Köye geldiğimde insanlar camiye gelmiyorlardı. Ben ayakkabı ile camiye getirebildim. Siz de ayakkabısız camiye gelmeyi öğretin” der.
