Her ne kadar ilk pratik paraşütün icadı için kredi genellikle 1783’te Sebastien Lenormand’a verilse de, Leonardo da Vinci aslında yüzlerce yıl önceki paraşüt fikrini kavradı..
Da Vinci, bu açıklama ile buluşun bir taslağını yaptı: “Bir erkeğin, açıklıkları tıkanmış, keten yapılmış bir çadırı varsa ve on iki braccias (yaklaşık 23 fit) genişliğinde ve on iki inç derinliğinde olacaksa, kendisini ondan atabilir. Herhangi bir hasara uğramaksızın herhangi bir büyük boy “.
Da Vinci’nin paraşüt tasarımının belki de en belirgin yönü, gölgeliklerin yuvarlak yerine üçgen şeklinde olmasıydı; bu da birçok kişinin yüzmeye karşı gerçekten yeterli hava direnci olup olmadığını merak etmesine neden oldu. Da Vinci’nin paraşütünün ahşap bir çerçeveyi örten ketenlerle yapılması gerektiğinden, cihazın ağırlığı da bir sorun olarak görülüyordu.
