"BÜTÜN DÜNYA BİR SAHNEDİR… BÜTÜN ERKEKLER VE KADINLAR SADECE BİRER OYUNCU…." W. SHAKESPEARE Gülşah Özdemir
Üstadın dediği gibi koca dünya sahnesinde hepimiz birer oyuncuyuz aslında; patronumuzdan zam isterken, karşı apartmandaki komşu kızını -oğlunu- tavlamaya çalışırken yada kulisteki bol ışıklı makyaj masamızda arlekino makyajı yaparken…
İşte bu kocaman puzzle’ın parçalarından bir tanesi de OYUNCULUK OYUNU’dur. Bazılarımızın bol sıfatlı cümlelerle tanımladığı, bazılarımızın “amaan deli saçması” deyip tanımadığı, bazılarımızınsa “Bu oyunu bende oynamalıyım.” deyip sahne tozlarını her öğün yemeğinin üzerine serptiği…
İlk iki guruba diyeceğim bir şey yok -en azından şimdilik- ama son guruba şunları diyebilirim: Sırf sahne tozunu tuz niyetine kullanmakla olmuyor efendim oyunculuk işi, daha sabırla okuyup, onaylayıp, uygulama zorunluluğu taşıyacağınız kuralları var bu işin. İşte o kuralların bir kısmı:
< Bir kere “ortaya karışık” olmaya niyetli olmanız gerekiyor bu oyuna başlarken. Yani bir oyuncunun içinden kenar mahalle kızı Zilha’yı, masum devlet memurunun sevimli şeytanını ve daha onlarca karışımı çıkarabilme yeteneği ve isteği olmalı.
< Çok iyi bir gözlem yeteneğine sahip olmalısınız. Çünkü ancak gözlemle birçok karakteri öğrenip kendi içinizde yoğurup ortaya çıkarabilrsiniz.
< Oyunculuğa başladığınız ilk zamanlardaki ailenizin “Çocuğumuz deliriyor.” kaygısının “start” çizgisi olduğunu anlamanız lazım. Çünkü oyunculuk görmek istemediklerimizi görüp, göstermemizdir.
Üstad Hasan Nail Canat'ın deyimiyle “… ne kadar delisin, o kadar oyuncusun…”
< Kurallardan biri de “Aşkım senin oyunculuk aşkın bizim aşkımızı bitiriyor farkında mısın?” lafındaki doğruluk payında gizlidir. Oyunculuk, ona aşık olmaktır, onu beslemektir, tazelemektir.
< Kale burcu kadar sağlam bir özgüvene sahip olmaktır. Bu konuda küçük bir tüyo çıkaracağınız sahneyi moda sahili farzedin.
< “Olmadı haydi bu sahneyi tekrarlayalım.” lafının sayısını takip edemediğiniz halde o sahneyi tekrarlayabilecek kadar da sabırtaşı olmalısınız.
< Her ne kadar maliyenin tanımını ezberleyemediğiniz için dersten kalsanız da Neriman hanımın her seferinde bir buçuk sayfa süren repliklerini ezberleyebilecek hale gelebilmenizdir. Yani yeteneklerinizi arttırabilmenizdir.
< Bir kural da saygıdır oyunculukta. Onunla bütünleşmişken onu dinlemeniz, aldatmamanız, sabırla büyütmeniz gerekir.
< Bir de efendim bazı noktalama işaretlerinin kullanım yerlerini daha iyi öğrenip onlarla sık sık görüşmeniz gerekiyor. Mesela soru işareti ve ünlem işareti!!!
< Eh sıra geldi son kurala; efendim daha ayrıntılı bilgi içinde bol yıllanmış şarap kıvamındaki üstadlarımızın oyunculuk dersleri ve kitaplarına her daim başvurma kuralını da diğer kurallarımıza ekleyip ailenizin "Çocuğumuz deliriyor mu?" sorusunun cevabını arayabilirsiniz artık.
