Ekim 2011 ayında Van’da meydana gelen ve yüzlerce kişinin hayatını kaybetmesine neden olan depremin ardından yapı güvenliği ve cezaların yetersizliği ile ilgili tartışmalar yeniden başladı. Milattan önce 1728-1686 yılları arasında yaşayan Babil kralı Hammurabi’nin koyduğu ve bütün ağır suçları ölümle cezalandıran kanunlarda inşaat ve yapı güvenliği ile ilgili maddeler dikkat çekiyor.
229. madde: Bir inşaatçı herhangi bir kişi için bir bina inşa eder ve bu binayı uygun bir şekilde yapmazsa ve onun inşa ettiği bina yıkılıp sahibini öldürürse, inşaatı yapan öldürülür.
230. madde: Eğer bina, ev sahibinin oğlunu öldürürse, inşaatı yapanın da oğlu öldürülür.
231. madde: Yıkılan bina, sahibinin kölesini öldürürse, inşaatçı, evin sahibine köle için ödeme yapar.
232. madde: Binanın bir kısmı harap olursa, harap olan kısmın tümünü inşaatçı tazmin eder ve yıkılan binayı düzgün bir şekilde tekrar inşa eder.
233. madde: Bir kişi, başkası için bina yapıyorsa, bina henüz tamamlanmamış olsa bile, duvarı yıkılmışsa, inşaatı yapan kişi, kendi imkânlarıyla duvarı daha sağlam hale getirir.
Hammurabi Kanunları
Babil Kralı Hammurabi, ülkesinde uygulanan yasaları sisteme bağlayarak Hammurabi Kanunları’nı oluşturdu. 282 madde halinde taş sütunlara yazılan bu yazıtlar, 1900’lü yılların başında keşfedildi ve İran’dan Louvre Müzesi’ne taşındı. Kanunların en önemli özelliği, büyük suçların hemen hemen tamamının ölümle cezalandırılmasıydı. Bu kanunlara göre; köleler ve hür insanlar arasındaki farklılıklar belirtilmiş, hür insan olmayanlara kısas kanunu da (hırsızlık yaparsa elinin kesilmesi vb.) başta olmak üzere evlilik gibi konularda günümüzde hâlâ bazı toplumlarda uygulanan kanunlar bu dönemde ortaya çıkmıştır.
