Ey sevgili sen şarkılarını söylerken sevdaların coşkusuyla,
Akşamın serinliği okşamaya başladığında bedenleri usul usul,
Yakıcı güneşin ardından dinlenmeye çekilen denizdeki kum taneleri gibi.
Ben, kim bilir hangi şehirde kalbimin sesine gidiyor olacağım.
Ruhumun her bir ışığıyla aydınlanacak bilmediğim şehirlerin akşamları.
İçimden geçen sözler ulaşır sana havanın serin kokusuyla,
Ta uzaklardan kalbimden uçuşup konmuşlar martıların beyazlığına.
Gözlerim sende kalmış taşıyamamışım buralara bilinmez şehirlerin sokaklarına.
Senin şarkılarındaki kelimeler birikmiş vurur kalbimin derinliklerine okyanus dalgaları gibi şiddetle, defa defa.
Arar mı gözlerin beni gecenin karanlığında?
Kırılır mı kalbin yoksam?
Üzülür mü gözlerin?
Şarkıların susar mı benim için?
Gökyüzü ayni buralarda.
Sevdamı yolladım sana ta uzaklara.
Seni sevdiğim her anın hatırına , nefes alıyorum kalbim yokmuşcasına.
Yine seni seviyorum bilmediğim şehirlerin kargaşasında.
*
Nazime Önder
www.gencgelisim.com
