DAHA DOĞMADAN SEVMEYE BAŞLADIK.
ANNEMİZİ SEVDİK KARNINDAYKEN.
SEBMEYİ BİLDİK, DÜNYAYA GÖZÜMÜZÜ AÇMADAN.
ÖNCELERİ ,SADECE SEVMEK İÇİN SEVERDİK.
DERKEN, KARŞILIĞI VAR SEVGİLERİN DENİLDİ.
ONU DA DENEDİK.
ANNE ,BABA, OLANA DEK, ÖĞRENEMEDİK ÖZDEKİ SEVGİYİ.
BİLEMEDİK GERÇEK SEVGİNİN, BEDENLERE BÜRÜNMEDİĞİNİ.
BİLEMEDİK SEVGİNİN ,BU DÜNYADA YAŞANMADIĞINI.
DERİNLİĞİNİ ÇÖZEMEDİK.
KİMİ ZAMAN ÇOK SEVDİM , SEVİLMEYİ BEKLEDİĞİM İÇİN.
BAZEN DE ÖYLE BİR SEVDA KUYUSUNA GİRDİM Kİ,
“SANA AŞKIM, DUYGUM YOK BENİM” DEYENLERİ GÖZÜMDE YÜCELTTİM.
ÇÜNKÜ BEN SEVMEYİ BİLDİM.
BİLEMEDİM BAŞKASINI DÜŞLERKEN, FARKLI BEDENE DOKUNMAK NASILDI.
BİLEMEDİM BİR BAŞKASINDAN HOŞLANIRKEN, BENİMLE KUCAKLAŞMAK NASILDI.
BEN HEP SEVDİM.
TEK SEVDİM.
SADE.
DÜŞÜNMEDEN.
GELDİĞİ GİBİ SEVDİM.
GELENİ KALIPLARA KOYMADAN.
BELKİ DE ,BEN DE BAZEN KARŞILIK BEKLEDİM, FARKINDA OLMADAN.
VAZGEÇEMEM BEN SEVDALARDAN.
SEVDALARIM BENDEN KAÇSA DA, ÇOĞU ZAMAN.
MUTLUYUM SEVDİĞİM GİBİ.
KİMSE BİLMESİN EN SON KİMİ SEVDİĞÎMİ.
*
Nazime Önder
www.gencgelisim.com
