1948 ile 1975 yılları arasında, ABD Ordusu Kimyasal Kuvvetleri, Maryland’daki Edgewood Arsenal tesisinde sınıflandırılmış insan denekli araştırmalar yürüttü. Bu çalışmaların amacı, düşük doz kimyasal savaş ajanlarının askeri personel üzerindeki etkisini değerlendirmek ve koruyucu giysileri, ilaçları ve aşıları test etmekti. Bu deneylerin küçük bir bölümü, “Tıbbi Araştırma Gönüllü Programı” (1956–1975) adı altında gruplandırılan psiko-kimyasal savaşa yönelikti. Toplamda, Savunma Bakanlığı’na göre, bu deneylere yaklaşık 7.000 asker katıldı ve 250’den fazla farklı kimyasala maruz kaldı. Bazı gönüllüler bu ajanlara maruz kaldıklarında semptomlar gösterdi, ancak uzun vadeli takip planlanmamıştı1.
Bu deneyler, askeri personelin kimyasal savaş ajanlarına ve diğer ilgili ajanlara maruz kaldığı bir dizi çalışmayı içeriyordu:
- Antikolineraz sinir ajanları (VX, sarin) ve yaygın organofosfor (OP) ve karbamat pestisitleri
- Hardal ajanları
- Atropin ve skopolamin gibi sinir ajanı antidotları
- Sinir ajanı reaktörleri, örneğin yaygın OP antidotu 2-PAM klorür
- LSD, PCP, kanabinoidler ve BZ gibi psikoaktif ajanlar
- Tahriş ediciler ve isyan kontrol ajanları Bu deneyler, 1975 yılında ordu tarafından skandal ve suçlamaların gölgesinde aniden sonlandırıldı. Kontrolden çıkan bu deneylerin ardından birçok resmi hükümet raporu ve sivil dava açıldı1. Edgewood Arsenal’deki bu insan deneyleri, etik açıdan sorgulanabilir araştırmacılara karşı yapılan suçlamaların ortasında son buldu.
İkinci Dünya Savaşı’nın ardından ABD askeri araştırmacıları, Nazi Almanyası tarafından geliştirilen üç sinir gazının formülünü elde etti ve bunlar üzerinde çalışmalar yaptı. Bu çalışmalar, en azından 1948’de Edgewood teknisyenlerinde “psikolojik tepkilerin” belgelendiği gizli bir insan denekli bileşeni içeriyordu. Başlangıçta bu çalışmalar, gazların ölümcüllüğüne ve tedavisine odaklandı. Ancak daha sonra, Edgewood Kimyasal Biyolojik Merkezi’nde Teknik Direktör olan Luther Wilson Greene tarafından 1949 yılında “Psiko-Kimyasal Savaş: Yeni Bir Savaş Kavramı” adlı gizli bir rapor hazırlandı. Greene, sinir gazlarının yarattığı ölümcül etkiyi yaratmadan aynı derecede yıkıcı zihinsel yan etkilere sahip yeni psikoaktif bileşikler arayışını savundu. Onun ifadesiyle, “Kaydedilmiş tarih boyunca, savaşlar ölüm, insan acısı ve mülkün tahribi ile karakterize edilmiştir; her büyük çatışma bir öncekinden daha felaketti…”1 Bu deneyler, askeri personelin kimyasal savaş ajanlarına ve diğer ilgili ajanlara maruz kaldığı bir dizi çalışmayı içeriyordu:
- Antikolineraz sinir ajanları (VX, sarin) ve yaygın organofosfor (OP) ve karbamat pestisitleri
- Hardal ajanları
- Atropin ve skopolamin gibi
