Radyokarbon tarihleme, arkeologlar tarafından organik malzemelerin yaşlarını belirlemek için kullanılan bir yöntemdir. Bu yöntem, karbon-14 adı verilen radyoaktif bir izotopun kullanılmasıyla gerçekleşir.
Radyokarbon tarihleme süreci şu adımları içerir:
- Karbondioksit Alımı: Canlı organizmalar, atmosferde bulunan karbon dioksiti fotosentez yoluyla alırlar. Bu süreç sırasında, organizmalardaki karbon, karbon-14 izotopunu içerir.
- Ölüm ve Karbon Alımının Durması: Organizma öldüğünde, karbon alımı durur. Canlı organizmalardaki karbon-14 izotopu, ölüm sonrasında bozunmaya başlar.
- Bozunma: Karbon-14 izotopu, radyoaktif bozunma sürecine uğrar ve karbon-12’ye dönüşür. Bu bozunma süreci belirli bir yarı ömre sahiptir, bu da karbon-14’ün yarı ömrüdür.
- Ölçüm: Arkeologlar, kazı alanında bulunan organik kalıntılardan örnekler alır ve laboratuvarda bu örneklerin karbon-14 içeriğini ölçerler.
- Yaş Belirleme: Karbon-14’in bozunma oranını kullanarak, örneğin ne kadar süre önce öldüğünü ve dolayısıyla malzemenin yaştığını belirleyebilirler.
Bu yöntem, genellikle taş, kemik, odun ve diğer organik kalıntıların tarihlemesinde kullanılır. Ancak, radyokarbon tarihleme yöntemi, belirli koşullar altında doğru sonuçlar verir ve diğer tarihleme yöntemleriyle birlikte kullanılarak daha güvenilir sonuçlar elde edilir.
