Titanic’in enkazının denizin derinliklerinden çıkarılması, hem teknik hem de etik açıdan zor bir konudur. Titanic’in enkazı, Atlantik Okyanusu’nun yaklaşık 3.800 metre derinliğinde, iki ana parça halinde yatmaktadır. Enkazın çıkarılması için özel denizaltılar, robotlar ve vinçler gerekmektedir. Ancak bu işlem çok pahalı, riskli ve zaman alıcıdır. Ayrıca enkazın çıkarılması, gemide hayatını kaybeden yaklaşık 1.500 kişinin anısına saygısızlık olarak görülebilir. Bazı araştırmacılar, enkazın korunması ve incelenmesi için dalış yapmayı tercih etmektedir. Ancak enkazın dalışla ziyaret edilmesi de bazı sorunlara yol açmaktadır. Örneğin, enkazın üzerindeki metal parçalar, deniz suyu, akıntılar ve bakteriler nedeniyle hızla çürümektedir. Bu da enkazın tarihi değerini ve bütünlüğünü azaltmaktadır. Ayrıca, enkazın dalışla ziyaret edilmesi, turizm amaçlı olabileceği gibi, bilimsel amaçlı da olabilir. Bu durumda, enkazın kimin tarafından, nasıl ve ne amaçla kullanılacağı konusunda anlaşmazlıklar çıkabilir. Titanic’in enkazının denizin derinliklerinden çıkarılması, ilgi çekici bir fikir olabilir. Ancak bu fikrin gerçekleştirilmesi, birçok zorluk ve tartışma içermektedir. Bu nedenle, enkazın denizde kalması ve saygıyla anılması, daha uygun bir seçenek olabilir.
