Kara delikler, o kadar büyük bir kütleye sahipler ki, uzay-zamanı bükerler. Bu bükülme, ışığın bile kara deliğin içine doğru çekilmesine neden olur.
Işık, uzayda dalgalar şeklinde hareket eden bir elektromanyetik enerji biçimidir. Işığın dalgaları, uzay-zamandaki bükülmeler tarafından saptırılabilir. Kara deliklerin olay ufkunu geçtikten sonra ışık, uzay-zamandaki bu bükülmeler tarafından o kadar çok saptırılır ki, kara deliğin içine doğru çekilir.
Kara deliklerin olay ufkunu geçtikten sonra ışığın geri dönmesi imkansızdır. Bu nedenle, kara delikler, etraflarındaki her şeyi yutuyormuş gibi görünürler.
Kara deliklerin ışığı nasıl emdiğine dair bir başka açıklama da, kara deliklerin merkezinin bir tekillik olmasıdır. Tekillikler, uzay-zamanın sonsuz bir şekilde büküldüğü yerlerdir. Işık, tekilliğe yaklaştıkça, uzay-zamandaki bu bükülme nedeniyle daha da saptırılmaya başlar. Sonunda, ışık tekilliğe ulaştığında, yok olur.
Kara deliklerin ışığı nasıl emdiğine dair kesin bir cevap henüz bilinmemektedir. Ancak, bilim adamları, bu sorunun cevabını bulmak için çalışmalarına devam etmektedir.
