Herkesin ara sıra yalnız kalmaya ve sükûnet içinde ruhunu dinlemeye ihtiyacı vardır. Günün belirli bir saatini mutlaka buna ayırmalıyız. Dur durak bilmeden çalışmak ve kendini olayların akışına bilinçsizce kaptırmak, kötüdür. Bunalır ve sersemlersin, hatta iş yapamaz hâle gelirsin. Olayları daha geniş bir perspektiften görmek için, yalnız kalmalıyız. Yalnızlık, yeniden güç kazanmaya yarar.
Yalnızlık, kendisiyle baş başa kalmak ve kendisiyle yüzleşmek demektir. Kendisiyle baş başa kalmak sıkıntılıdır fakat çok yararlıdır. Geçmişte yaptığınız hatalar ve sizi üzen şeyler karşınıza çıkar, rahatsız etmeye başlar. Hayatınızdaki bunca karmaşa ve telaşa “stop” deyin, bir sükûn adacığı yaratın. Ruh, huzur ve sükûnunu yalnızlıkta bulur. İnsan yalnızlıkta gelişir, olgunlaşır ve daha iyi görmeye başlar.
“Bu inziva içinde bir cihan değeri vardır.” diyor Nietzsche. Bilgeliği ve hakikati arayanlar yalnız kalmayı övmüşler ve yalnızlığı aramışlardır. Mağaralar, çöller, tenha ve ıssız yerler, münzevilerin mekânı olmuş. Kalabalığın gürültüsü içinde insanın düşüncesini geliştirmesi mümkün değildir. Ara sıra yalnız kalmaya ihtiyaç vardır. Yalnız kalmaya tahammül edemeyen modern insan, kendine yabancılaşmış, boş ve içeriksiz hâle gelmiştir. Yalnız kalmak, insanın kendisiyle yüzleşmesini ve hesaplaşmasını ve yenilenmesini doğurur.
İnsan yalnızlıktan nefret ediyor, çünkü yalnız kalmak, ona dayanılmaz bir sıkıntı ve acı veriyor. Evinde veya dışarıda bir yerde bir saat yalnız oturup kafasını dinleyemez, kendisiyle baş başa kalamaz. Bunun ne kadar yararlı ve gerekli olduğunu anlayamaz. Mutlaka birisiyle konuşacak, oyun oynayacak, eğlenecek, gazete veya kitap okuyacak, bir şeylerle oyalanacak. Böylece kendinden kaçmaya ve uzaklaşmaya çalışacak, çünkü kendisiyle baş başa kalmak, ona hatalarını, yanlışlarını, kusurlarını hatırlatıyor. Ona beğenmediği yüzünü gösteriyor ve “Sen, o sandığın kişi değilsin.” diyor.
Hakikate biraz yaklaşmak istiyorsanız insanlarla beraberliğinizi azaltın. Ancak yalnızlığa alışarak büyük gerçeklere ulaşabilirsiniz. Harici ilişkilerin çokluğu derinleşmeye engel olur. Yalnızlıktan hoşlanmaya başladığınızda, olgunlaşmaya başlıyorsunuz demektir. Kendisiyle baş başa kalma cesaretini göstermeden hiç kimse bir adım bile ilerleyemez. İnsan, ruhunun derin tabakalarına sessizlikte ve yalnızlıkta ulaşır. İnsanların çoğu yalnız kalmayı göze alamadığı için yeni bir şey öğrenemiyor. Yalnızlık, insanın özünü keşfetmesine yardımcı olur. İnsan,Tanrı’ya benzemeye başlar, çünkü yalnızlık, kendine yeterlilik ve yetkinliktir.
*
Cuma Özusan
Kaynak: Bilgece Yaşamak
www.gencgelisim.com
