Jakob Wassermann (10 März 1873 – 19 Şubat 1934), Alman-Yahudi romancı, oyun yazarı ve gazeteci. 20. yüzyılın başlarında en önemli Alman dili yazarlarından biri olarak kabul edilir.
Wassermann, Fürth, Bavyera’da zengin bir Yahudi ailede dünyaya geldi. Münih Üniversitesi’nde hukuk okudu, ancak kısa süre sonra yazmaya başladı. İlk romanı “Melusine” (1902), eleştirel ve ticari bir başarıydı. Bunu, “Dünyanın İllüzyonu (1910), “Maurizius Davası” (1912) ve “Kaz Adamı” (1915) dahil olmak üzere diğer birçok romanla takip etti.
Wassermann aynı zamanda başarılı bir oyun yazarıydı. “Karanlığın Gücü” (1913) ve “Düşman” (1918) gibi oyunları tüm Avrupa’daki tiyatrolarda sahnelendi.
Wassermann, Nazilerin vokal bir muhalifiydi ve 1933’te Almanya’dan kaçtı. 1934’te New York’ta sürgünde öldü.
Wassermann’ın çalışmaları, psikolojik derinliği, insan doğasının karanlık tarafını araştırması ve tarihsel perspektifi ile karakterize edilir. 20. yüzyılın başlarındaki en önemli Alman dili yazarlarından biri olarak kabul edilir ve çalışmaları dünyanın dört bir yanındaki akademisyenler ve okuyucular tarafından okunmaya ve incelenmeye devam etmektedir.
İşte en ünlü eserlerinden bazıları:
- Melusin (1902) ·
- Dünyanın İllüzyonu (1910)
- Maurizius Davası (1912)
- Kaz Adamı (1915)
- Karanlığın Gücü (1913)
- Düşman (1918)
Wassermann’ın çalışmaları birçok dile çevrildi ve 20. yüzyılın başlarında en önemli Alman dili yazarlarından biri olarak kabul edildi.
