Hırs, kararlılık mı demek, yoksa boşyere birşeylerin fazlasını isteyip etrafa zarar vermek mi?
Genelde hırslar insana zarar veriyor. Az da olsa. Kimilerine göre azacık hırsın kimseye zararı yoktur. Hırsı olup da birine veya kendine zarar vermeyen insan varmıdır, bilmiyorum. Veya hep mutlu olan. Genelde , kararlılıkla, hırs karıştırılıyor. Kararlılık, başladığı işi bitirme olayıdır. Hırs ise, insanları sürekli birşeylerin fazlasını istemeye yönlendiriyor. Ve mutlu olmaya engel oluyor. Aslında bu hırsın da temelinde ego uyuyor.
Hep fazla, daha fazla. Ve istenen bu istekler de hep maddi dünya istekleri oluyor. Maneviyata dair daha fazlaları istemek de bir çesit hırs sayılmaz mı? Sanırım evet. Bu hırs denen duygu her koşulda egoya bağlanıyor. İnsanoğlunu doyumsuz kılıp, onu hep fazla birşeyler istediğine inandıran ego. Ve de bu fazlalıklarla mutlu olacağına inandıran. İnsanlar da onun peşine takılıp arayışa başlıyor. Kendime bir eş istiyorum. Saçı güzel, kaşı güzel, sesi güzel, vücüdu düzgün, iyi yemek yapan ,çocuk bakan…… Ciye gidiyor, erkeklerin istekleri. Ve de kadınlar: bir evi olan, parası olan, işi olan, çoçuklarıyla vakit geçiren , beni gezdiren, güldüren, aşık….. Diye gidiyor. Derken zamanla başlıyor fazlalıklar. Ali’ nin şuyu var biz de yok mu, Veli’nin hanımı şunu yapar, sen neden yapmadın. Ahmet’ler şuraya tatile gitmiş, biz d e gidelim….. Ve herşeyin temelini, sevgiyi unutuyoruz.
Hırs öyle bir duygu ki , içimizdeki tüm sevgiyi alıp götürüyor . İlle de birşeylerin karşılığa ihtiyaç duymadığnı , bu hırsı bıraktığımız zaman anlıyoruz. Yalan olan, gerçek yaşadığımız dünyanın nimetleridir fazlalıklar ve de karşılıklar.
Hırsla elde edilen herşeyi, dünyadan ayrılırken bırakıyorsunuz zaten. Kim taşiyabilmiş ki yanında evini, arabasinı, işini, eşini, çocuğunu….. Peki ya hissettiklerimiz, duygularımız. İşte belki de bu duygular tek taşıyabileceğimiz şeyeler. Bilemiyorum. İçimizdeki sevgi, iyi niyet, mutluluk hissi, endişe , kaygı, korku….
O yüzden hep güzel duygularla kalalım. Egonun geçici isteklerine kulak asmayıp hep sevgiyle yaşayalım her günümüzü. Bedenlere ve geçiçi dünya hırslarına takılıp kalmayalım. Sevgiyle, severek gülerek geçsin günlerimiz. Nasılsa bizim bitmez sandığımız, fakat 1 gün gibi geçip giden yüzyıllık hayatlarımız, bedenlerimiz ölünce dünyadan gidiyor.
Belki de dediğim gibi bir tek duygular dolanıyor gökkuşaklarının içinde, bulutların arasında, güneşin ışınlarında, evrenin sonsuzluğunda.
*
Nazime Önder
www.gencgelisim.com
