KIRMIZI
Günümüzde sanat ve sanatçının nötrelize edilmek istendiği bir ortam yaşanırken, Galeri Eksen ” Kırmızı” konseptiyle oluşturulan bir sergiye ev sahipliği yapıyor. Akıl ve bilinç tutulmasının fazlasıyla yaşandığı şu zamanlarda derin uyuşukluk içinde olan sanat ortamınısanatçılar “Kırmızı”rengin getirdiği dinamizmle hareketlendirmek istiyorlar.
Resmin sadece plastik bir sorun olmadığı yolundaki düşüncelerini, bireysel yaratıcılıklarını öne çıkararak, ateşli ve inatçı kimlikleriyle birlikte eleştirel ve muhalif bir tavır ortaya koyuyorlar.
Sanat; tabulara karşı baş kaldırarak var olur.Var olmakla,varlık olmak arasındaki ince çizginin farkındalığına sahip sanatçılar; varlıklarını korkusuzca ortaya koyarken, kendi anlatım biçimlerine vizyonlarını da ekleyerek tuvallerini kırmızıya boyadılar. Ortada bir sorun varsa, altını mutlaka kırmızı çizgiyle çiziyorlar.Sisteme entegre olmayı ilkesel olarak reddederken, iktidardan yana tavır sergileyen sanatçiları da eleştiriyorlar. Sanatçıyla iktidar arasında belli bir mesafe olmasını savunurken, aralarında mutlaka kırmızı bir çizginin olması gerektiğini vurguluyorlar. Çünkü iktidardan nemalanan bir sanatçının sanat adına ortaya hiç bir şey koyamayacağını düşünüyorlar.
Kırmızı; gücü simgeleyen bir renktir.Dolayısıyla ” sanat” ta bir güçtür. İki güç bir araya geldiğinde önündeki bütün engelleri ezer geçer.Sanat ve sanatçıya saygı duymayan, onu “yok” sayan zihniyete, sanatın gücünün dünyayı değiştirebileceğini göstermek istiyorlar.
Sanatçılar “Kırmızı” konseptiyle birlikte yüksek desibele ulaşan sesleriyle büyük gürültü kopararak; uykusundan uyanmak istemeyenleri derin uykularından hoplatabilmeyi arzu ediyorlar. Sanatın sadece insanları mutlu etme amacının olmadığını, bazende gerçeklerle yüzleşmek olduğunu savunuyorlar.
“Kömür” ateş ve sıcaklığı çağrıştırır, ateşte kırmızıyı. Dolayısıyla maden ocaklarındaki faciaya da dikkat çekiyorlar.
Dünyada bir petrol kavgası var. O siyah renkli sıvı için bir çok insan kanı heba ediliyor. Uluslararası ilişkilerde kırmızı çizgileri “laf” değil, güç belirliyor.Çizgiler kanla çiziliyor.
Toplum tarafından, siyasetçilere bir çok kez sarı kart gösterildiği halde, onlar bunu doğru algılamadılar. Aslında “kırmızı kart” görmüş olduklarını kabul etmeyip yollarına hala devam ediyorlar.
Bu sergide sanatçılar, kendi perspektiflerinden ele aldıkları sorunsalları, estetik ve algı süzgeçlerinden geçirerek, hayatı kapsamaya yönelik kaygılar güden dışavurumcu, metaforik anlatımlarla tüm yaşanılan olaylara çok boyutlu gönderimlerde bulunuyorlar.
Sanatın en uzak rotayı gösterme gücünün farkında olan sanatçılar bu konuda bir pusula görevi üstlenirken hep birlikte “Kırmızı” diye bağırıyorlar.
