Yolculuğumuz Başlıyor…
İnsanları anlayamıyorum bir türlü. Çok enteresan ki hepsi aynı kılıklı; ancak hepsi ayrı bir çeşit. Kimi menfaat peşinde, kimi para… Herkes ayrı bir telden çalıyor yani. Bir şey söylüyorsun kimisi ilk seferde anlıyor, kimisi ikinci seferde, kimisi ise üçüncü seferde. Gel de hepsinin bir seferde anlayabileceği şekilde anlat istediğini.
İnsanlar hakkında bir genelleme yapmak geliyor içimden. Sonra kendi kendime şöyle diyorum: Dur, henüz zamanı değil. Sen kendini ne zannediyorsun da içinde toplu iğnenin başı kadar kaldığın bir topluluk hakkında bir genelleme yapmaya kalkışıyorsun.
Bazıları seni gerçekten anlıyor ama yanlış yönlendiriyor. Bazıları ise anladığını zannediyor, konuştukça konuşuyor bilmiş bilmiş tavırlarıyla. Sen artık ne dersen de, ne fark eder, anlamış anlayacağını karşı taraf. Sen anlatmaya devam et ne değişir ki karşındaki tıkadıysa kulaklarını anlattıklarına. Bazı zamanlar bu durumdan dolayı düşüncelerini paylaşmak bile istemiyorsun. Ama olmuyor, seni anlayabilecek birisi gerek. Kendini sadece bu kâğıtlara anlatmak da yeterli olmuyor ki! Sonra şöyle bir sorunu fark ediyorum: İnsanlara iyi ifade edemiyorum kendimi. Bunun çok önemli olduğunu bildiğimden ayrı bir zamanda incelemek üzere bir kenara bırakıyorum bu konuyu. Ama bir şeyler daha yazmadan geçemeyeceğim. İnsanlar beni istediğim şekilde tanıyamıyorlar. Yani insanlar yapmak istediklerinden önce kocaman bir soru işareti ile karşılaşıyorlar kafalarında. Sen de yanıtı bulana kadar mecbursun, bu ÖSS soru kitapçığına benzeyen sorularla birlikte dolaşmaya. Ama bir avantajın var burada; 4 yanlış bir doğrunu götürmüyor. Aksine her deneyiminde biraz daha bilinçleniyorsun insanlar hakkında. Her bir soruna yanıt bulmaya başlıyorsun yavaş yavaş. “Burada eksik olan ise benim; çünkü her zaman insan sarrafı olanlar çıkmayabilir önüme. Dolayısıyla bunun gerçekten çözülmesi gerektiğini düşünüyorum; ama nasıl?
Bir de bunlarla uğraşmak zorundayım ÖSS telaşının yanında. Uğraşmasam olmaz; çünkü meşgul ediyor kafamı. Benim ise kafamın yeterince boş olması gerekiyor verimli çalışabilmek için. Mümkün mü bu karmaşada?
Kaynak:www.gencgelisim.com
