Bıraktığım yerden devam ediyorum yazmaya. En son insanlardan şikâyet etmiştim. Halen de şikâyetçiyim ama anlatmam gereken başka şeyler de var…
Okula gittim. Sınav vardı. Sınavdan önce şöyle bir baktım, etrafımı gözlemledim. Herkes aynı şeyi yapıyordu, çalışıyordu. Öğrencileri tek noktada buluşturmayı okuldaki bir sınav başarabiliyordu.
Sesler kimi zaman yükseliyordu ama bu gürültüyü kimsenin ruhu duymuyordu. Herkes çalışmaya kendini öyle bir kaptırmıştı ki. Ben de bir taraftan etrafı gözlemliyor, bir taraftan da harıl harıl çalışıyorum. Yani böylesine büyük bir hırsla çalışıyordum. Kendimi bu hırs dünyasından uzak tutmaya çalışsam da olmuyordu. Herkes birbirini tetikliyordu çalışma konusunda. Hatta bazen ben de bu yarışın içinde buluyordum kendimi. O hırsla ne yaptığımı bilmeden bir koşuşturmanın içine giriyordum. Nereye koşturduğumu kestiremeden. Tek yaptığım herkesin yaptığını yapmaktı. Farklı bir şey yapmanın sorumluluğunu alamayacak kadar bilinçsizce…
Çalışıyordum, çalışıyordum, çalışıyordum. Ne var ki bu çalışmalarımın sonucunu alıp alamayacağımdan halen emin değildim. Çalıştığım sırada binlerce düşünce geçiyordu zihnimden. Sınav günü yaklaştıkça, ya başaramazsam kaygısı taşıyordum. Başaramamak düşüncesi, başka sorunları da peşinde getiriyordu: Heyecan, telaş, fizyolojik birtakım şeyler… Kendime güvenemiyordum. Benden daha fazla çalışan birilerinin olduğu aklıma geliyordu. Bu düşüncelerin zihnime dolup beynimi kemirmesine engel olamıyordum.
Tüm çabalarım boşuna gibi geliyordu. Bir yerlerde bir eksiklik vardı; ama neydi? Beynime üşüşen tüm bu düşüncelerle birlikte bir sorunumu daha fark etmiştim. Kendime güvenim tam değildi. Peki ama ne yapabilirdim?
Etrafımdakilerden, arkadaşlarımdan yardım istemeye başladım. Ne var ki onlar da aynı şeylerden şikâyetçilerdi; ancak kimse çözüm yollarını aramıyordu. Belki de kimse ne kadar büyük bir boşlukta olduğunun farkında değildi. “Böyle gelmiş böyle gider” mantığıyla sürekli aynı şeyleri tekrarlamaya devam ediyorlardı.
“Özgüven eksikliğimi fark etmem iyi oldu. Böylece bunun için çözüm yolu arayabilecektim.”
“Etrafımı gözlemlediğim süre içinde benim yaşadığıma benzer şekilde arkadaşlarımın ruh hallerinde de bazı değişimler olduğu dikkatimi çekti. Fakat onlar bunun farkında değillerdi. Bende de yaşadığım değişimlerin farkında sayılmazdım, ta ki etrafımdakiler bunu söyleyene kadar… “
Kaynak: www.gencgelisim.com
