Ebu Bekir, İslam’ın ilk halifesi ve Hz. Muhammed’in en yakın arkadaşlarından biri olarak bilinir. Asıl adı Ebu Bekir Abdullah bin Ebu Kuhafe olan Ebu Bekir, M.S. 573 yılında Mekke’de doğmuş ve M.S. 634 yılında Medine’de hayatını kaybetmiştir. Müslümanlar arasında “Sıddık” (doğrucu) lakabıyla anılmıştır.
Ebu Bekir, Hz. Muhammed’e ilk iman edenlerden biri olmuş ve hayatı boyunca onun yanında olmuştur. İslam’ın Mekke döneminde Müslümanlara yapılan zulümlere karşı sabır göstermiş ve Hz. Muhammed ile birlikte Medine’ye hicret etmiştir. Hicret sırasında Hz. Muhammed’in mağarada yanında bulunmuş ve ona destek olmuştur.
Hz. Muhammed’in vefatından sonra, Ebu Bekir Müslümanlar tarafından halife olarak seçilmiştir. İlk halife olarak görev yaparken, İslam devletinin temellerini sağlamlaştırmak ve birlik sağlamak için çeşitli adımlar atmıştır. Riddet savaşları olarak bilinen savaşlarda, İslam’dan dönen kabilelerle mücadele etmiş ve İslam’ın bütünlüğünü korumuştur. Ayrıca, Kur’an-ı Kerim’in yazılı olarak derlenmesini başlatmıştır.
Ebu Bekir’in halifeliği döneminde İslam devleti genişlemiş ve Arabistan Yarımadası’nın büyük bir kısmı İslam hâkimiyeti altına girmiştir. Adaletli ve mütevazı yönetimi ile tanınan Ebu Bekir, Müslümanlar arasında büyük bir saygı görmüştür. 634 yılında hayatını kaybeden Ebu Bekir, Medine’deki Mescid-i Nebevi’nin avlusuna, Hz. Muhammed’in yanına defnedilmiştir.
