Çocuklar zamanı şimdi, geçmiş, gelecek diye bölmez, böyle bir yanılgıya düşmezler. Bu yanılsama büyüklere ait bir yargıdır. Çocuklar için sürekli bir an vardır. Buda içinde yaşadıkları andır. Şimdi ve buradadırlar. (“here and now”).
Çocukları gözlemlediğinizde, anı nasıl yoğun yaşadıklarını görebilirsiniz. Oyun oynarken, o oyunla bütünleşmişlerdir.
Çocuklar mutludurlar. Anı yaşadıkları için geçmişin sıkıntısı ve problemleri yoktur dünyalarında. Yaşadıkları problemi birkaç saniye sonra, hatırlamayacak şekilde geride bırakmışlardır.
Bu ve birçok nedenden dolayı zaman zaman çocuk olabilmeliyiz. Bu aslında sanıldığı kadar zor değildir. Ne de olsa biz de bir zamanlar çocuktuk. Bir zamanlar öyle davranabiliyorduk. Öyleyse tek yapmamız gereken içimizdeki paslanmış çocukluğu biraz yağlayıp, harekete geçirmektir.
Bir kez kendimizi sıkmayı, sürekli tetikte olmayı, gergin bekleyişleri bir kenara bırakıp, rahatlayıp, içten bir gülümseyişle yaşama baktığımızda, o zaten var olduğu yerden yani içimizden çıkıp gelecektir.
Müge Kasaroğlu
www.gencgelisim.com
