Kedi ve Fare

“Kedinin biri, odanın ortasına kurulmuş, bermutad uyuklar gibi görünerek duyduğu tıkırtıya kulak kabartmış. Kenardaki deliklerden birinde küçük bir fındık sıçanı da başını uzatıp çekerek etrafına bakınmış. Kedi bakmış ki uyuklar gibi görünmek farenin oradan çıkmasına kâfi gelmeyecek, konuşmaya mecbur olmuş:

– Hadi, hadi, demiş, oradan korka korka başını çıkarıp durma; acıdım sana. O delikten çık, şu deliğe gir. İçeride kelle kelle kaşarlar, bir ambar dolusu da buğday var; afiyetle yer, sağlığıma dua edersin. Bir müddet yine uyuklar gibi bekledikten sonra bakmış ki berikinden yine hareket yok.

– Ne duruyorsun, dediğimi yapsana!

Fare ezile büzüle cevap vermiş:

– Kusura bakma; ama yapamayacağım.

-Neden, demiş kedi.

Fare şöyle mukabelede bulunmuş:

– Bana o delikten çık, şu deliğe gir; kaşar peyniri, buğday var, afiyetle ye diyorsun. Bakıyorum teklifine; külfet küçük, nimet büyük!.. Bu işte mutlaka bir b..luk var!