Gözlerimde hüzünlü fotoğraflar asılı anne,
Her biri kirpiklerime mıh gibi çakılmış,
Bir çocuk anne,
Bir çocuk,
Annesinin kollarında gibi,
Bir sahilde melek gibi sessizce uyuyan.
Bir kadın anne,
Bir kadın,
Duvağı gibi açılmış bulutların altında,
Kaldırımlara kanı bulanmış.
Gözlerimde hüzünlü fotoğraflar asılı anne,
Harabe bir şehrin meydanında,
Cesetler arasında koşuşan insanlar anne,
Vicdansızlık kıyametinin mahşerine kaybolmuş.
Ah anne,
Acıyor acımın kendisi bile,
Hiç bir tren götürmüyor huzurun memletine,
Ellerim üşüyor anne,
Sıcak bir sobanın başında bile,
Tutmuyorken kimse sevginin merhametiyle.
Gözlerimde hüzünlü fotoğraflar asılı anne,
Terkedilmiş bir gökyüzü gibiyim kuşlarca,
Söylesene anne,
Ne oldu bize böyle…
#AdemÖzbay
