Kalbinin tek yönlü girişi olsam.
Girsem de çıkışı bulamasam.
Her nefes alışın benim bir kalp atışım.
Gitmek yok uzaklara, kal demelere gerek kalmaz her gözyaşında.
Öyle çaresizliklerin, öyle sonsuzlukların içinde buldum ki seni bilemezsin.
Kimsenin bilemediği ,görmediği sevgimin sebebisin.
Yarattığım her bir cümle içinde sen geçtikçe,
Çiçek açar mevsimsiz her bir ağaç tüm gücüyle.
Yaşadığım tüm heyecanlar, yüzünü görürmüyüm diye akşamlardan sabaha,
Uykumdan uyandığım her an , sabahın beşinde ,altısında.
Beni düşündüğüne inandım,
Uzaklardan , çöllerden yola çıkıp,
Atını koşturtan haraminin, hazineye ulaşacağına inandığı inancıyla.
Bazen yazdım yazdım da sana yakıştıramadım sevda sözlerini.
Tükendiğimi sandığım her noktada ümitlere sarıldım.
Ben mi kendimi inandırdım bu hayali sevda masallarına?
Yoksa senin sesindeki gizem miydi beni buna inandıran.
Bilemesem de ,senin şarkıların can damarı oldu sensiz şiirlerime.
Belki de ,sana olan bu tutkum,sadece sevmek istediğim içindi.
Ya da olması gereken bir sen vardın ortada, ama yanlış zamanda karşıma çıkan.
Şarkılardaki seni arayışım devam ederken benim,
Başka ruhlardı belki de senin geceleri karanlığını aydınlatmak için kalbine giren.
Hayatın dengesi böylemiydi? bilemedim.
Sevdiklerin, tutkun olup gözyaşı döktüklerin senden neden uzak kalır ki?
Sevip dokunamayacağın bedenler de, tüm aksi karşılıklara rağmen , dönüp durur etrafında pervane gibi.
Haksızlık olmasın Tanrım bedenlere,
Üzülmesin ruhlar boşyere uygun olmayacak ruhlar yüzünden kendilerine.
Bizim sevdiklerimiz bizi sevsin, ya da bizi sevenleri sevelim.
Üzülmeden, üzmeden yaşansın sevgiler sonsuz huzurların içinde.
Kalbimden geçen hisleri hayat yoluma el feneri yaptım.
Hep sevginin ışığıyla yaşadım.
Son sevdiğimin adı bende yaşarken,
Bu çıkmaz sokakların tek çıkışının birbirimize olduğunu hissettim.
Eski bir tahta kapı ,ama adı sonsuz aşktı.
Kapıyı çalanı ve açanı biz ikimizdik.
Nice hayatlar devirip , nice yollardan geçtim bu kapıya elimi vurabilmek için.
Çok mu bekledin sevdiğim sen de bu kapının önünde?
Aslında birbirimize çok yakınken dokunamaycak kadar engellerin içinde biriktirmişiz hayatlarımızı.
Sen değilsen bu hayatın son sevdasının tamamlayıcısı,
Nolur gözlerimin önünden geçmesin hayalin,
Şarkıların ok gibi girmesin kalbime gökkuşağı renklerine dolanıp.
Seni sevdiğimi yazsam son bir kağıda kırışmış belki de kalbimin köşesinde,
Rengi solmuş güneşten, tek senin adın kalmış silinmemiş yılların götürdükleriyle.
Seni seviyorum, yanımda uyanmanı diliyorum.
Seni çok seviyorum , çok.
Ama sanırım artık kararlar verip yeni yollara girerken,
Sevdamı bir kağıt uçağa koyup uçurmalıyım senin şarkılarının arasından.
İstediğini yap tatlım artık.
Seni seviyorum , çok seviyorum.
Seni seviyorum…..
Nazime Önder
www.gencgelisim.com
