Seni kalbime yazdım,
Kâğıtlar yükünü taşıyamaz diye.
Kalemlere sorsan, tükenir anlatamaz.
Boş bir bardak gibiyim yokluğunda.
Susuzluktan çatlamış dudaklara, ilaç olmayı bekleyen ,su dolu bardağı kıskanırcasına.
Seninle dolmak istiyorum.
Sevginle,bedeninle, sesinle.
Hiç taşmadan ,hiç eksilmeden.
Aşk şarkılarına eşlik eden bir şarap bardağı,
Dokunsun dudaklarına usulca.
Ürperiversin için aniden hayalimle.
Piyanomdan uçuşan her bir nota ulaşsın kulaklarına.
Bestesi senden, güftesi benden olsun bu hayatın.
Bırakalım hayatı .
Engin denizlerin ,bitmek bilmez gizemli maviliğinde arayalım kendimizi.
Sonsuzlukta kaybolmuş gibi.
Ama gideceği yönü bilen ,küçücük bir balık edasıyla gezinelim dünyada.
Ve sonunda gözlerimiz olsun son buluşma noktası.
Hani konuşmaya gerek kalmaz ya.
Sadece bakarsın .
Anlatırsın , anlatırsın…
Gözden dalıp kalbe iner ,kalpte kaybolup ,bedenin içinde depremler yaratır ve en son dudaklardan çıkarsın.
Tek bir bakışın benim olsun yeter.
Dudaklar senin öpücüğünle can bulsun.
Titretsin kalbimi.
Ve usulca söylensin şu cümle :
Beklemeye değer gözler, öpüşler varmış, asla geleceğine inanmasan bile.
Seni seviyorum,
Bilmesen de.
Zaten bilsen ,sevemezdim belki de bu kadar safça , özgürce.
*
Nazime Önder
www.gencgelisim.com
