Hayat dediğin nedir ki? Dünyadaki yıllarımızın filmi. Senaryolar yazılıyor ve oynanıp bitiyor. Kimisi 1 yıl bile yaşayamazken, kimisi 100 yıl yaşıyor. Peki bu yılları nasıl değerlendiriyoruz? Ne zaman gideceğimizi önceden bilebilir miyiz? Bilseydik nasıl yaşardık? Ayni şekilde tüketir miydik hayatı?
Evet zaman mı bizi tüketiyor, biz mi zamanı bitiriyoruz? Biz birşey yapmadan beklesek de zaman akıp gidecektir zaten. Zamanın içinde kaybolmak. Aslında , zamanı bedenlerimizde hissediyoruz bizler. Ruhumuzun da zaman algısı varmıdır? Ruhun yaşı var mıdır?
Öyleyse, “Ruhu genç” tanımlamasını kullanabilir miydik? Sanmıyorum. Ruhlarımız da yaşlanıyor olsa, durmadan fikir üretemezdik bence. İçimizde bitmek bilmez heyecanlar taşıyamazdık. Zaman akıp gittikçe, yaşlanan bedene uyum sağlamak zorunda kalıyor ruhumuz. Ve onun son günüyle birlikte bedenden ayrılıp yeni seyahatlere hazırlanıyor. Dünyadan ayrıldığı zamanki yaşında mı kalıyor ruhlarımız? Veya bedenimizi yaşatan enerji, adı her neyse.
Sanmıyorum. Ruhun yaşı yok ki! Dünyada yaşamak için uyumlanan, kullanılan bedenlerin yaşıdır bu yaşlar. Zamanı hisseden ölümlü varlıklar. Ölümsüz olan hiç bir şeyin yaşı olamaz zaten. Olsaydı, ölümsüz kelimesinin anlamı kalmazdı. Veya sonsuz olan. Zaman sonsuz mudur? Belki de dünyada zamanın sonu vardır. Peki sonsuzlukta zaman var mıdır? İnsanoğlu bunu hissedebilir mi?
Belki de ruhlarımız , dünyadaki zamandan ayrıldıktan sonra, evrenin herhangi bir yerinde yaşamaya devam ediyordur. Yaşamın sonu var mıdır? Peki evrenin? Bulabildik mi yüzyıllardır?
Bulabilir miyiz bundan sonra?
*
Nazime Önder
www.gencgelisim.com
