-Ula Temel, cenazeyi bırakıp nereye cideysun?
-Önce iş, sonra keyif da…
Aslında, cenazede değil de başka zaman olsa Temel’in söylediği söz çok doğru: Önce iş, sonra keyif.
Düşünün bir kere: İşiniz olmasa, bırakın para kazanmayı, can sıkıntısından patlarsınız. Kaldı ki para da önemli. Ne kadar kötülesek, ne kadar “parayla saadet olmaz” desek, biliyoruz ki bütün kapılar o anahtarla açılıyor. Olayı sadece karın doyurmak; iyi bir ev, güzel bir araba ya da istenilen her şeye sahip olmak gibi algılamamalı bence. Çünkü para, eğer yerinde ve zamanında kullanırsanız, başka kapıları da açabiliyor. Hayatta; eşinize, dostunuza, yakınlarınıza, özellikle de sizden yardım bekleyen çaresizlere dost elini uzatmaktan, onları mutlu görmekten daha keyif verici ne olabilir? Kaldı ki olay sadece bunlarla da bitmiyor. Özellikle, “muasır medeniyet seviyelerine” bir türlü ulaşamamış, olan güzel ülkemizde; kimin ne oranda güvencesi var ki. Bir de bakmışsınız ilgisizliğiniz yüzünden, bütün çarklar tersine dönmeye başlamış. Oysa, kaybedileni tekrar kazanmak uğruna harcanacak emeğin, eldekini korumak için gerekenden çok daha fazla olduğu artık herkesçe biliniyor.
Girişimci açısından ele alındığında, daha farklı bir durum çıkıyor ortaya. İşyeri onun çocuğu gibidir. “Çocuğun var, derdin var” misali, işiniz büyüdükçe daha fazla ilgi ister sizden. Madem o yolu seçtiniz, her türlü zorluğa katlanacaksınız. Yarı yoldan dönmek olmaz. Adanmış bir ömür sizinki. Her şeye rağmen; “eşinizle yatıp, işinizle uyanmak” zorundasınız. Bırakın tatlı bir rekabet de olsun ikisi arasında. Rekabetin inanılmaz yararlarını gözardı etmeyin. Hiç olmazsa onun keyfini yaşayın.
Girişimcinin çalışması da bir çeşit ibadettir.
Gazanfer Sanlıtop
www.gencgelisim.com
