Betül Erdoğan
Anne babaların en çok istedikleri, çocuklarını mutlu ve başarılı bireyler olarak yetiştirmektir. Bu hedef noktasında sosyal faaliyetler, kurslar, kitaplar gibi birtakım faaliyetlerle aile sürekli arayış içerisindedir. Oysa çözümün en büyük parçası anne babanın kendi elindedir. Eşler arasındaki sevgi ve muhabbetin yansımalarını en iyi çocukları üzerinde görebiliriz.
Evliliklerinde sevgi iklimini yaşayan ve yaşatan eşlerin birbirine bakışları, davranışları, sevgiyi sunuşları, çocuklar tarafından kaydedilir ve yaşamlarında uygulayacakları davranış modelleri haline gelir. Böyle ailelerde çevresine pozitif bakan, sevgiyi gözlerinden okuyabildiğiniz çıkarsız ilişkileri olan tohumların filizlendiğini görmek mümkündür.
Eşler arasında anlaşmazlıkların olduğu, sevginin hissettirilemediği ailelerde çocuklar empati kültüründen uzak, hatta kaba ve kırıcı davranışlar kazanmış bireyler olarak toplumda yer edinmeye başlarlar.
Aile, toplumu koruyan bir emniyet kemeridir ki hayat yolunda ilerlerken bir kaza anında bireyler için koruma kalkanı oluşturacaktır. Özellikle yanlış arkadaş ve çevre edinmeleri konularında ailenin verdiği sevgi unsuru çocuk için yanlışa düşmeme veya yanlıştan zararsız kurtulabilmeye destekleyici bir unsur olacaktır.
Hayatla ilgili pek çok beklentilerin karşılandığı aile; çocuklar ve eş için bir sığınak özelliğini taşıyabilmelidir. Kişi yaşamın stresini, yoğunluğunu bu sığınakta giderebilmeli, sıkıntılardan yine bu ortamda korunabilmelidir.
İnsan yaratılışı gereği yalnız yaşayamayan bir varlıktır. Cihan padişahı, peygamber divanesi, iki dudağının kıpırtısına âlem-i devranı ihtizaza getiren hükümdar Kanuni Sultan Süleyman Han bile eşi Hürrem Sultanı kaybettiğinde kendisini çok yalnız hissetmişti. Kanuni Sultan Süleyman Han’ın Hürrem Sultan için yazdığı gazelde ona olan sevgisini bakın nasıl anlatmış;
Celis-i halvetim, varım, habibim mah-ı tabanım
Enisim, mahremim, varım, güzeller şahı sultanım
Hayatım hasılım, ömrüm, şarab-ı kevserim, adnim
Baharım, behçetim, rüzum, nigarım verd-i handanım
Neşatım, işretim, bezmim, çerağım, neyyirim, şem’im
Turuncu u nar u narencim, benim şem’-i şebistanım
…………
Bugünkü dille;
Benim birlikte olduğum, sevgilim, parıldayan ayım,
Can dostum, en yakınım, güzellerin şahı sultanım.
Hayatımın, yaşamımın sebebi Cennetim, Kevser şarabım
Baharım, sevincim, günlerimin anlamı, gönlüme nakşolmuş resim gibi sevgilim, benim gülen gülüm,
Sevinç kaynağım, içkimdeki lezzet, eğlenceli meclisim, nurlu parlak ışığım, meş’alem.
Turuncum, narım, narencim, benim gecelerimin, visal odamın aydınlığı.
Sevginin ifadesi bu güzel sözcükler şimdiler de pek çok eşin birbiri için kullanmayı unuttuğu ifadeler olsa gerek!
Sevginin en güzel modeli Peygamber efendimiz Hz. Muhammed (sav)’den örneklendirecek olursak;
Hz. Aişe, kendisini tanıtırken, önce babasının ismiyle, “Ebubekir kızı Aişe” diyor ve ekliyordu; “Ben Allah’ın Sevgilisinin Sevgilisiyim.” O Resulün Sevgilisiydi. Bunu bilmesine rağmen sormadan edemezdi. —Ey Allah’ın Resulü, beni seviyor musun?”
—Evet, Ya Aişe, tabi seviyorum!
—Beni nasıl seviyorsun?”
—Kördüğüm gibi…”
Ve her zaman da alacağı cevap kendisini daha da mutlu edeceğinden sık sık sorardı;
—Ey Allah’ın Resulü Kördüğüm ne âlemde?
O Yüce Resul, her defasında, Hz Aişe’yi memnun eden cevabını veriyordu;
—İlk günkü gibi…
Peygamber efendimizin kızı Hz. Fatma babasının evine gittiğinde O’nun elini öpermiş, Peygamber efendimiz kızının evine gittiğinde Hz. Fatma’nın elini öpermiş.
Sevgiyi en yoğun haliyle yaşayan ve yaşatan bir eş, bir baba, bir dede…
Ailede sevgi ikliminin bu kadar samimi ve yoğun paylaşımı şüphesiz kişiler arası saygı ve hoşgörü gibi pek çok temel unsuru kaliteli kılacaktır.
Özetle;
Çocuğunuzdan saygı görmek istiyorsanız önce siz eşinize saygı göstermelisiniz,
Çocuğunuzdan sevgi görmek istiyorsanız önce siz eşinize sevgi göstermelisiniz,
Çocuğunuzun yalansız ve samimi bir insan olmasını istiyorsanız önce siz tüm samimiyetinizi göstermelisiniz,
En önemlisi de aile bireyleriniz hata da yapsa onlara hep sevginizi ve yanlarında olduğunuzu hissettirmelisiniz.
Eşlerin birbirinden duyacakları sevgi sözcükleri ve davranışları birbirleri için gıda olacaktır. Aynı ortamda büyüyen çocuklar da bu güzel gıdadan yararlanacaklar, aldıkları gıda ile başta anne ve babalarına sonra da topluma saygıyı, sevgiyi, mutluluğu sunan bireyler olacaklardır.
